زمانى ديدند كه مرحوم آقا ميرزا محمّد تقى شيرازى با آن همه قابليّت و علم و عمل و بزرگوارى، در خزانه ى حمّام مى گويد: « خدايا، از تو خواسته بودم كه مرا به رياست و مقام مرجعيّت مبتلا نكنى، حال كه نمودى، يارى ام كن، حفظم كن. »
همان ميرزايى كه استاد ما( آقا شيخ محمّد حسين اصفهانى ـ رحمه اللّه) ـ كه خود در علم و عمل خيلى بزرگوار بود ـ از مرحوم نايينى( فقيه و اصولى بزرگ، محمّد حسين بن عبدالرحيم نائينى (1277 ـ 1355)، صاحب حاشية على العروة الوثقى، رسالة فى اللباس المشكوك و…) نقل مى فرمود كه اگر مرحوم آقا شيخ محمد حسين مسجد شاهى باقى بود،
بعد از ميرزاى بزرگ(ميرزا محمّدحسن شيرازى ـ رحمه اللّه) از ديگران اعلم بود. در هر حال ايشان با آن همه مقامات علميّه و عمليّه كه اهلش تشخيص مى دادند، گفته مى شد كه در اواخر عمر از نماز جماعت كناره گيرى كرد.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد