از عجايب اين كه همه از وفات وحشت دارند. معلوم هم نيست كه همه از لوازم آن( مانند بى سرپرستى اولاد و دورى خويشان.) مستوحش باشند، بلكه از مقارناتش( سختى و فشار، جان كندن و مشاهده ى ملك الموت و…) وحشت دارند و حال اين كه همه هنگام خواب برايشان اين امر اتّفاق مى افتد، به طورى كه اگر نگذارند بخوابد يا بيدارش كنند، ناراحت مى شود و از خوابيدن و يا ادامه ى آن لذّت مى برد، و خواب همان وفات موقّت است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد