حجت الاسلام سيّد محمّد باقر شفتى ـ رحمه اللّه ـ به نماز شب بسيار معتقد بود، و بيش از ساير مستحبّات به آن اهميّت مى داد، به خلاف مرحوم سيّد بحرالعلوم كه صبر مى كرد تا هوا مقدارى روشن شود و آن گاه نماز صبح را مى خواند. حجت الاسلام سيّد محمّد باقر شفتى ـ رحمه اللّه ـ در اصفهان درست اوّل فجر نماز صبح را به جماعت اقامه مى نمود، با اين كه اگر نماز جماعت را به تأخير مى انداخت، افراد بيشترى حاضر مى شدند؛ ولى ايشان دستور مى داد دو عادل بالاى مناره بروند و پس از مشاهده ى طلوع فجر، بلافاصله اذان صبح بگويند. به ايشان گفتند: چرا مقدارى صبر نمى كنيد تا جمعيّت زيادى براى درك فيض جماعت حاضر شوند؟ در جواب فرمودند: در ميان مستحبّات افضل از نماز شب سراغ ندارم. لذا ايشان براى اين كه مردم نماز شب را به جا آورند، اينچنين چاره انديشى نموده بود كه به دو نفر شخص عادل دستور داده بود تا به طور دقيق وقت فجر تعيين شود و كسانى كه در نماز جماعت حاضر مى شوند، پيش از فجر بيدار شوند و نماز شب بخوانند. بدين ترتيب، قطعا كسانى كه در نماز جماعت ايشان شركت مى كردند نماز شب را هم مى خواندند، و با اين كار مردم را به نماز شب وادار مى كرد. بنده( حضرت آيت اللّه العظمى بهجت ـ مدّظلّه .) خيال مى كنم فضيلت بكا بر سيّد الشّهدا ـ عليه السّلام ـ بالاتر از نماز شب باشد؛ زيرا نماز شب عمل قلبىِ صرف نيست بلكه كَالْقَلْبى است، ولى حزن و اندوه و بُكا عمل قلبى( zzدر روايتى از امام جواد ـ عليه السّلام ـ آمده است: « القَصْدُ اِلى اللّه تَعالى بالقُلُوبِ اَبْلَغُ مِنْ اِتْعاب الجَوارِحِ بالاَعْمالِ »؛ (آهنگ خدا نمودن با دل، از خسته كردن اعضا و جوارح با اعمال [غيرقلبى] رساتر است.) بحار الانوار، ج 67، ص 60؛ ج 75، ص 363؛ كشف الغمّة، ج 2، ص 368.) است، به حدّى كه بكا و دمعه(اشك چشم.) از علايم قبولى نماز وتر است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد