فرار از فتوى دادن

در بعضى از اجازات⁽ با توجّه به قرينه ى موجود در ادامه ى عبارت، مقصود از اجازه در اين جا، اجازه  ى اجتهاد مى باشد.⁾، استادِ مُجيز (اجازه دهنده) براى مُجاز (كسى كه اجازه گرفته) نوشته است:« وَاحْذَرْ مِنَ الْفُتْيا، وَ فِرَّ مِنَ الْفُتْيا فِرارَكَ مِنَ الأَسَدِ. إِنَّما هِىَ دِمآاءٌ وَ أَعْراضٌ تُسْتَباحُ، وَ أَمْلاكٌ وَ أَمْوالٌ تُغْصَبُ. » از فتوى دادن بپرهيز و مانند گريختن از شير، از آن بگريز، زيرا با فتوى دادن خون ها و آبروها حلال و جايز، و املاك و اموال غصب و تصاحب مى  گردد.منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد