در روايت آمده است:
« ألتَّقِيَّةُ دينى وَ دينُ آبائى.» تقيّه آيين من و پدران من است. وسائل الشيعة، ج 16، ص 210؛ بحار الانوار، ج 2، ص 73؛ ج 63، ص 495؛ ج 72، ص 411 و 421؛ ج 77، ص 300؛
لذا ما در همه جا تقيّه را لازم و واجب مى دانيم و در قرآن هم آمده است،(ر.ك: سوره ى آل عمران، آيه ى 28. ) يعنى در ظاهر، قولاً و عملاً اظهار دوستى يا دشمنى نمايد، ولى قلبا بايد مخالف باشد. اضطراب باطنى پيدا كردن و دست از ايمان برداشتن موجب هلاكت ابدى است.هر چه بلا بر ميثم تمّار شديدتر مى شد، ايمان او به ولايت قوى تر مى شد!(ر.ك: بحار الانوار، ج 42، ص 131؛ رجال كشّى، ص 85؛ روضة الواعظين، ج 2، ص 288.) آيا اگر ايمان را از ما بگيرند، اسلام را نمى گيرند؟! آيا اگر روح اسلام را از ما بگيرند، صورت اسلام را نمى گيرند؟!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد