مرحوم آقا شيخ على اكبر تبريزى واعظ معروف و عجيب، مرد جليل، و در نهى از منكر و امر به معروف قوى و سرآمد بود، و در سخنانش آيات مناسب را ذكر و استدلال هاى قوى به آن ها داشت. زمانى كه ما در قم بوديم، فوت كرد. از او نقل كرده اند كه با بعضى از بزرگان در كربلا نزد مرحوم آقا سيّد ابوالحسن اصفهانى رفتيم و ديديم نانوا آمده و طلبش را كه زياد شده بود، مطالبه مى كند. براى ما معلوم شد كه ايشان به طلاّب كربلا هم نان مى داد و ما نمى دانستيم. شايد در اواخر مرجعيّت ايشان بوده است. در هر حال، آن مرحوم هم به نانواى طلب كار مى فرمود: درست مى شود. به رفقاى تبريزى گفتيم: آقا خيلى در فشار است، آيا مى توانيد وجهى براى ايشان تهيّه كنيد؟ تا اين كه سه هزار تومان از سهم جمع شد و به خدمت ايشان برديم. ولى ايشان فرمود: حاج آقا حسين قمى هم همين كار من را ـ يعنى تدريس ـ مى كند ولى مثل بنده مشهور نيست، همه يا نصف وجه را براى ايشان ببريد، و به ايشان و به هيچ كس ديگر نگوييد كه اين مطلب را من گفته ام!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد