در كتاب شریف “كافی” و “من لایحضر” ازامام صادق (ع) نقل می كند: “دَعامة الانسان العقل وبه یبصروهودلیله ومفتاح امره ، فاذاكان تأییده من النور كان عالما ذاكراً فهماً فطناً وهویعلم أین وإلی أین و عرف مجراه و عرف موصوله ومفصوله “؛ (ستون شخصیت انسان عقل می باشد، پس هنگامی كه عقلش با نور الهی و معنوی تایید شود، عالم، ذاكر، فهمیده و زیرك گشته، می داند كه كجاست و به سوی كجا میرود، راه خودش را میشناسد. می فهمد كه با كه بپیوندد و از كجا قطع شود! )
یعنی انسان با عقل مؤید به نور، جایگاه خود را در جهان هستی می شناسد و می فهمد در دنیا روابطش با دیگران باید چگونه باشد و با چه کسی مجالست داشته باشد و باچه كسی نداشته باشد! خیلی از اوهامی که مردم همچون کودکان به آن سرگرم هستند را رها می کند و با اسرار الهی آشنا میشود و درهای عالم به رویش باز می گردد. با این عقل، حقایق و اسراری را مشاهده می كند كه از فهم و طاقت دیگران بالاتر است. راه كسب این عقل موید به نور، بندگی و عمل به وظیفه است و اگر این عقل حاصل شود، اهل بیت(ع) حقایقی به او نشان می دهند كه درتصور دیگران نمی گنجد!