يكي از معاني ذكر همان ياد خدا بودن در هر حال است به اين معنا كه انسان از ياد خدا و امر و نهي او غافل نشود. حضرت صادق(ع) ميفرمايد: “ذكر خدارا هميشه داشته باشيد“. سپس ميفرمايند :”منظور من از ذكرخدا، سبحان الله و الحمدلله و… نيست -اگرچه اينها هم ذكراست- بلكه منظور به يادخدا بودن هنگام روبرو شدن باطاعت و عصيان الهي است.” در حديث، مراد از طاعت ، همه ي كارهاي خير است چه عبادت وچه ساير اعمال صالحه ؛ در اين مورد هم شيطان حمله ميكند و ميخواهد نيت انسان را ناخالص كند تا مثلا از روي ريا و شهرت و… عمل راانجام دهد! در اينجا باذكر وياد خدا، ازوساوس شيطان بايد دوري كند و عمل را مخلصانه انجام دهد. ودر هنگامي هم كه قصدمعصيت كرد، بايد متذكر ياد خدا شود و متوجه گردد كه خدايي كه اين همه به او نعمت داده و احسان نموده ، چرا معصيت او را بنمايم؟!
