مرحوم آیت الله بهجت روحی فداه این حدیثِ شریفِ نبوی را که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرموده‌اند: «دَاؤُكُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُكُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ»[1]، هر بلایی که انسان می‌بیند عکس‌العملِ گناهِ خودِ اوست. چه کاشته‌ایم که در حالِ درو کردنِ «کرونا» هستیم؟ چه بر سرِ خودمان آورده‌ایم؟ باید به خود برگردیم، باید گیر را در خودمان ببینیم. این درد برای غفلتِ ماست، برای نسیانِ ماست، برای گناهانِ ماست. اما درمانِ آن چیست؟ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم فرموده است: «وَ دَوَاؤُكُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ». این حدیث اطلاق دارد، یعنی دردسر را، جراحت را، فقر را، بی‌توفیقی را، همه‌ی این‌ها را می‌شود با داروی استغفار درمان کرد. فرمود: هر کسی استغفار کند، «مَن إستَغفرَنِی غَفَرتُه»[2] من او را می‌بخشم.
[1] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد 11، صفحه 333 (أَ لاَ أُنَبِّئُكُمْ بِدَائِكُمْ مِنْ دَوَائِكُمْ دَاؤُكُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُكُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ)
[2] مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، جلد ۷، صفحه 535 (طُوبَى لِلذَّاکِرِینَ طُوبَى لِلطَّائِعِینَ … أَنَا جَلِیسُ مَنْ جَالَسَنِی (ذکرنی) مُطِیعُ مَنْ أَطَاعَنِی … مَنْ دَعَانِی … أَجَبْتُهُ وَ مَنْ سَأَلَنِی أَعْطَیْتُهُ وَ من استغفرنی غفرته وَ مَنِ اسْتَهْدَانِی هَدَیْتُهُ وَ جَعَلْتُ هَذَا الشَّهْرَ حَبْلًا بَیْنِی وَ بَیْنَ عِبَادِی فَمَنِ اعْتَصَمَ (من تمسّک) بِهِ وَصَلَ إِلَیَّ)