بعد از وفات ابوطالب و خديجه ـ عليهماالسّلام ـ به پيغمبر وحى شد كه ديگر در مكّه ناصر و ياور ندارى،(ر.ك: اصول كافى، ج1، ص449؛ بحار الانوار، ج19، ص14؛ ج35، ص137؛ ايمان ابى طالب، ص83.) حضرت ابوطالب ـ عليه  السّلام ـ براى حفظ جان پيغمبر ـ صلّى  اللّه  عليه  وآله  وسلّم ـ اسلام آوردنش را از ديگران كتمان مى  داشت،( ر.ك: وسائل الشيعة، ج16، ص231؛ بحار الانوار، ج35، ص114؛ ايمان ابى طالب، ص119.) عامّه، ابوطالب را مسلمان نمى  دانند؛( براى نقد اين نظريه، ر.ك: رساله  ى « ايمان ابى  طالب » نوشته شيخ مفيد ـ رحمه اللّه   ـ و رساله  ى « الحجة على الذاهب الى تكفير ابى طالب » نوشته  ى سيد شمس الدّين فخّار.) ولى اسلام عمروعاص با آن سوابق و لواحق در نزد آن  ها مقبول است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *