چند نكته ى طبّى

خرما، شير، ماست و زيت⁽ روغن زيتون⁾ جامع بين غذا و دوا است. هم دواست و هم غذا.

در بسيارى از موارد انسان به غذايى ميل دارد، ولى مظنون است كه مضرّ و موجب مرض و يا مبطى ء⁽بهبودى از بيمارى را به تأخير بيندازد.⁾ است.

اخلال در نظم خوردن غذا و هضم آن، و نيز اخلال در نظم خواب و ديگر كارها، موجب تأخير تأثير در آن هاست؛ لذا درباره ى رسول اللّه ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ آمده است:

« كانَ إِدامُهُ الْجُوعَ. »  جوع و گرسنگى خوراك و غذاى او بود. نهج البلاغه، ص227؛ بحار الانوار، ج14، ص238؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج9، ص229؛ مكارم  الاخلاق، ص8.

امتحان شده و مجرّب است در وقت افطار، نان و چاى براى صائم از طيّباتى كه ديگران مى خورند، بيشتر لذت دارد. آرى، قرآن و عترت ـ عليهم  السّلام ـ دنياى ما را نيز تأمين كرده اند.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد