شخص عربى از مرحوم شيخ محمّد رضا آل ياسين( يكى از مراجع تقليد نجف اشرف در عصر خود.) پرسيد: در حال ركوع و سجود « تسبيحه ى كبرى » («سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِهِ.» و «سُبْحانَ رَبِّىَ الأَعْلى و بِحَمْدِهِ.» ) چند بار بايد گفته شود؟ ايشان در جواب فرمود: « سه مرتبه واجب است! »
بعد از رفتن سؤال كننده، به عنوان اعتراض به ايشان عرض شد هيچ يك از فقها چنين فتوايى نداده است. ايشان فرمودند: اين شخص يكى را قبل از سجده، و يكى را در حال سجده، و سوّمى را در هنگام سر بر داشتن مى گويد؛ لذا خواه نا خواه يكى از آن سه در حال سجده، انجام مى گيرد. برخى نيز گفته اند: « احتياط، عصاى پيره زن هاست. »
ظاهر اين است كه بهتر است انسان در مقام عمل شخصى خود از احتياط نگذرد و عمل را موافق احتياط انجام دهد؛ ولى در مقام فتوى، دستور به احتياط مشكل است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
