حضرت حق، خودش را مفت به کسی نمی‌دهد. با آن‌که همه را مفت می‌خرد و به خاطر عمل ناچیزی، بارگاه خود را به همگان ارزانی می‌دارد، ولی خودش را خیلی گران می‌فروشد. او خیلی نازنازی است و نرخ وصالش، سر به فلک می‌کشد. باید که قیمت وصالش را خیلی بالا بپردازیم. باید همه چیز را فدا کنیم، تا خودش را به ما بدهد.
بیا و هستی حافظ ز پیش او بردار که با وجود تو کس نشنود ز من که منم
قیمت وصال خدا، خودِ «من» است که تا تمام و کمال آن را فدا نکنی، از معشوق بهره‌ای نخواهی برد.
گر ز خویشتن رستی با حبیب پیوستی ورنه تا ابد می‌سوز کار و بار تو خام است
و آخر الامر، همین بلاست که با تو کاری می‌کند که طرفة العینی به غیر او نظر نداشته باشی و فقط او را مؤثّر ببینی و بس: لَا مُؤَثِّرَ فِي الْوُجُودِ إِلَّا اللَّه.
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 172