از شخصيت هاي برجستة شيطان گرايي در قرن شانزدهم كه نقش مؤثري در شيوع اين جريان داشت مي توان به خانم «کاترين دومديچي»[1] از خاندان دومديچي هاي يهودي اشاره كرد.
كاترين دختر «لورنزو» جادوگر بزرگ فرانسوي بود. پدر وي به عنوان پيشگو در دربار پادشاه فرانسه «فرانسواي يكم» استخدام شد و بعد از مدّتي دخترش كاترين را به همسري فرزند پادشاه «دوک اورلئان»، که بعدها با نام هانري دوم بر تخت شاهي فرانسه نشست، درآورد.
كاترين پس از مرگ همسرش، آئيني جادويي با عنوان بلك مس که به نوعي اهانت به مراسم مقدس شام آخر مسيحيان بود را در بين اشراف و درباريان فرانسه بنيان گذاشت.[2] حدود يک قرن پس از مرگ کاترين دومديچي، جادوگر ديگري در دربار فرانسه به نام «کاترين دِشي» از خاندان «لاوازين»[3] يهودي اقدامات دومديچي را ادامه داد. وي مراسمي با عنوان اتاق درخشان را به مراسم بلک مس اضافه نموده و آيين شيطان پرستي را تکميل کرد.
اين مراسم که به نوعي بازتوليد آيين قرباني انسان بدوي بود در اتاقي کاملاً تاريک انجام مي شد که تنها منبع روشنايي آن يک شمع بود. در اين اتاق نوزاداني قرباني مي‌شدند و خونشان به شيطان تقديم مي‌شد.[4] پس از مدّتي با افشاگري برخي افراد، اين مراسم لو رفته و عده‌اي بازداشت و مجازات شدند. از آن جمله شخص کاترين دشي بود که به اتهام جادوگري در 22 فوريه سال 1680 در ملاء عام در آتش سوزانده شد. امّا هنگامي که پاي شخصيت‌هاي بلندپايه به پرونده کشيده شد، مقامات دستور توقف پي‌گيري را صادر کردند و اين مراسم به طور مخفيانه و محرمانه ادامه پيدا کرد.[5]
اين آيين‌ها در طول قرن‌هاي هفده و هجده در قالب گروه‌هاي سرّي که توسّط اشراف ايجاد و رهبري مي‌شد، ادامه يافت، که از آن جمله مي توان به گروه‌هايي نظير ژرمن باکسن، پسران نيمه شب، موهاکس‌ها و نفرين‌شدگان اشاره کرد.
منبع:پرسمان
پی نوشت:
[1] . Catherine de Medici.
[2]. سیری در تاریخ جادوگری، ص90.
[3]. La Voisin.
[4]. همان ص 92.
[5]. همان ص 93.