همه مراجع: خارج شدن از مسجد جایز نیست، مگر به جهت ضرورت عقلى، عرفى و شرعى ؛ مانند: مراجعه به پزشك در موارد اضطرار، رفتن به دستشویى (ضرورت عقلى)، عیادت بیمار، تشییع جنازه مرده اى كه با او نسبت دارد (ضرورت عرفى)، غسل كردن و وضو گرفتن (ضرورت شرعى).[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – امام، نورى، مكارم و فاضل، تعليقات على العروة، الاعتكاف، م 30 ؛ صافى، هدايهالعباد، ج 1، م 1412 ؛ بهجت، وسيلهالنجاة، ج 1، م 1203 ؛ تبريزى، سيستانى و وحيد، منهاج الصالحين، الاعتكاف.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتکاف, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, حیاط, حیاط مسجد, خروج از اعتكاف, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, شامپو, عالم, عطر, عطر روزه دار, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, کرم, کوشش, لثه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, نماز, همبستگی
