ابن عبدالبر در کتاب الاستیعاب گفته است:
بیماری آخر رسول خدا (ص) که در آن بیماری، فوت نمود، روز بیست و هشتم ماه صفر سال یازدهم هجری در منزل میمونه، شروع شد. وقتی بیماری شدید گشت، به منزل عایشه انتقال یافت و ظهر روز دوشنبه، مثل همان وقتی که وارد مدینه شده بود، دوازدهم ماه ربیع الاوّل سال یازدهم هجری وفات و روز سه شنبه، هنگامی که خورشید متمایل شده بود، دفن گردید.
و گفته شده است: بلکه در شب چهارشنبه، دفن شد.
اما قول مشهور و مورد قبول نزد علمای شیعه، این است که حضرت روز دوشنبه، بیست و هشتم ماه صفر سال یازدهم هجری وفات یافت.[1]
قال إبن عبدالبرّ:
ثمّ بدأ برسول الله (ص) مرضه الّذي مات منه یوم الأربعاء للیلتین بقیتا من صفر سنة إحدی عشرة فی بیت میمونة ثمّ انتقل حین اشتدّ وجعه إلی بیت عائشة… و قبض (ص) یوم الاثنین ضحی في مثل الوقت الّذي دخل فیه المدینة لاثنتی عشرة لیلة خلت من ربیع الأوّل سنة إحدی عشرة من الهجرة و دفن یوم الثّلثاء حین زاغت الشّمس و قیل بل دفن لیلة الأربعاء (ص). [2] و المختار و المشهور عند الأمامیة أنّه (ص) قبض یوم الثنین[3] بقیتا من صفر سنة إحدی عشرة من الهجرة.
[1] . چنانکه حسان بن ثابت در شعر خود گفته: فدای پیامبر هدایتگری که شاهد وفات او در روز دوشنبه بودم. (السیرة النبویّه 4: 320).
[2] . الاستیعاب (في حاشیة الاصابة) 1: 34، اسد الغابة: 41، مسند أحمد 6: 110 متفرّقاً و مختصراً.
[3] . کما قال حسان بن ثابت في شعره بابی و امّی من شهدت وفاته في یوم الاثنین النّبيّ المهتدي، السیرة النبویة 4: 320.