طبری با سند خویش از عقبة بن سمعان نقل می‌کند:
چون حسین (ع) از مکّه بیرون شد، فرستادگان عمرو بن سعید به ریاست یحیی بن سعید راه را بر امام گرفتند و گفتند: برگرد! کجا می‌روی؟ امام اعتنایی نکرد و به راه ادامه داد. بین دو گروه برخورد پیش آمد و تازیانه‌ها به کار آمد. حسین و یارانش به شدّت خودداری کردند و حسین به راه خود ادامه داد. صدایش زدند: ای حسین! از خدا بترس! از مردم جدا می‌شوی و بین این امّت تفرقه می‌افکنی. امام، این آیۀ قرآن را تلاوت فرمود: «کارتان برای خودتان. شما از آنچه من می‌کنم بیزارید و من از آنچه شما می‌کنید بیزارم».
قال الطّبریّ:
قَالَ أَبُو مخنف: حَدَّثَنِي الْحَارِثُ بن كعب الوالبي، عن عقبة بن سمعان قَالَ: لمّا خرج الْحُسَيْن مِنْ مَكَّةَ اعترضه رسل عَمْرو بن سَعِيد بن الْعَاصِ، عَلَيْهِم يَحْيَى بن سَعِيدٍ، فَقَالُوا لَهُ: انصرف؛ أين تذهب! فأبى عَلَيْهِم و مضى، و تدافع الفريقان، فاضطربوا بالسّياط، ثُمَّ انّ الحسين و اصحابه امتنعوا امتناعاً قويّاً، و مضى الحسين (ع) عَلَى وجهه، فنادوه: يَا حُسَيْن، أَلا تتقي اللَّه! تخرج من الجماعة، و تفرّق بين هَذِهِ الأمّة! فتأوّل حُسَيْن قول اللَّه عَزَّ وَجَلَّ: «وَ لَكُمْ عَمَلُكُمْ أَنْتُمْ بَرِيئُونَ مِمَّا أَعْمَلُ وَأَنَا بَرِيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ»[1].[2].
[1]– یونس: 41.
[2]– تاریخ الطبری 3: 296، الفتوح لابن أعثم 5: 75، الارشاد: 219 لم یشر الی الایة، مثیر الاحزان: 39، البدایة و النهایة 8: 179، وقعة الطف: 153، موسوعة کلمات الامام الحسین (ع): 330.