ابن قولویه گوید (با سند خویش از امام صادق (ع)):
رسول خدا (ص) در خانه‌ی امّ سلمه بود و جبرئیل هم نزد آن حضرت بود. حسین (ع) نزد حضرت رفت. جبرئیل گفت: امّت تو این فرزندت را می‌کشند. آیا از خاک قتلگاهش نشانت دهم؟ پیامبر فرمود: آری. جبرئیل دست برد و مشتی از خاک آن برداشت و به پیامبر خدا نشان داد.
و قال ابن قولویه:
حَدَّثَنِي أَبِي (ره)، عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْوَلِيدِ الْخَزَّازِ، عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) كَانَ فِي بَيْتِ أُمِّ سَلَمَةَ وَ عِنْدَهُ جَبْرَئِيلُ (ع) فَدَخَلَ عَلَيْهِ الْحُسَيْنُ (ع) فَقَالَ لَهُ جَبْرَئِيلُ: إِنَّ أُمَّتَكَ تَقْتُلُ ابْنَكَ هَذَا، أَ لَا أُرِيكَ مِنْ تُرْبَةِ الْأَرْضِ الَّتِي يُقْتَلُ فِيهَا؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): نَعَمْ. فَأَهْوَى جَبْرَئِيلُ (ع) بِيَدِهِ وَ قَبَضَ قَبْضَةً مِنْهَا فَأَرَاهَا النَّبِيَّ (ص).[1]
[1]– کامل الزیارات: 129 ح 145، عنه البحار 44: 236 ح 25، العوالم 17: 130 ح 14.