يكى از گناهان كبيره دروغ است كه از آفتهاى زبان به شمار مى آيد و راه ترك آن نيز مانند ساير گناهان كار آسانى نيست. با انديشيدن در آيه هاى قرآن كريم و روايات اسلامى درباره مذمّت و دورى جستن از اين گناه «آبرو بر» مقدارى به خود آمده و از طرفى با تأكيدهاى پى در پى دين مبين اسلام درباره صداقت و راستگويى مواجه مى شويم كه نقطه مقابل دروغ است! نقل مى كنند شخصى خدمت پيامبراكرم صلى الله عليه و آله رسيد و عرض كرد: مرا به سودمندترين كارها راهنمايى كنيد، ايشان فرمود: «راستى را پيشه خود كن و دروغ نگو، آن گاه هر چه مى خواهى گناه كن!»
آن شخص با تعجب زياد از محضر ايشان بيرون رفته و با خود مى گويد كه حضرت صلى الله عليه و آله مرا فقط از دروغ برحذر داشت، در اين صورت مى توانم سراغ گناهان ديگر روم. سؤالى به ذهنش كه اگر كسى از من بپرسد از كجا مى آيى، در حالى كه براى مثال از مجلس گناهى برمى گردم، نمى توانم دروغ بگويم، چون با رسول خدا صلى الله عليه و آله عهد كردم كه دروغ نگويم، از اين رو «با ترك دروغ، دست از تمام گناهان كشيد!»[1]
راستى كن كه راستان رستند
در جهان راستان قوى دستند
نيز خداوند سبحان در دهها آيه، از دروغ به زشتى يادكرده، از جمله مى فرمايد: «إِنَّ اللّهَ لا يَهْدِى مَنْ هُوَ كاذِبٌ كَفّارٌ»؛[2] «به درستى كه خداوند دروغگوى ناسپاس را هدايت نمى كند». در بعضى از سخنان معصومين عليهم السلام از دروغ به عنوان گناهى كه سبب نازل شدن بلا، مانع استجابت دعا و موجب مرگ زودرس مى شود، نام برده شده است.[3]
كوتاه سخن اينكه: اين صفت ناپسند انسان را در نظر مردم، حقير و بى اعتبار جلوه مى دهد. چه غارت ها و جنايت هايى كه در طول تاريخ با اين صفت زشت انجام گرفته! علاوه، راه ديگرى كه در ترك دروغ مؤثر است، دورى گزيدن از هم نشينان دروغگوست «به جز راستى هر چه باشد خطاست!»
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:گروه اخلاق وعرفان/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – انوار نعمانيه، ص274، به نقل از: پند تاريخ، خسروى، موسى، ج1، ص230
[2] – زمر 39، آيه 3.
[3] – حر عاملى، وسايل الشيعه، ج11، ص520.