ابن قولویه افزوده است:
هیچ زائری آن حضرت را زیارت نمی‌کند مگر آن‌که آن فرشتگان او را استقبال می‌کنند و وداع‌کنندگان را بدرقه می‌کنند و هیچ کس مریض نمی‌شود مگر آن‌که عیادتش می‌کنند و نمی‌میرد مگر آن‌که بر جنازه‌اش نماز می‌خوانند و پس از فوت، برایش آمرزش می‌طلبند و همه‌ی آنان در روی زمین منتظر قیام حضرت قائم (ع) اند.
و زاد ابن قولویه:
فَلَا يَزُورُهُ زَائِرٌ إِلَّا اسْتَقْبَلُوهُ، وَ لَا يُوَدِّعُهُ مُوَدِّعٌ إِلَّا شَيَّعُوهُ، وَ لَا يَمْرَضُ مَرِيضٌ إِلَّا عَادُوهُ وَ لَا يَمُوتُ إِلَّا صَلَّوْا عَلَى جِنَازَتِهِ وَ اسْتَغْفَرُوا لَهُ بَعْدَ مَوْتِهِ، وَ كُلُّ هَؤُلَاءِ فِي الْأَرْضِ يَنْتَظِرُونَ قِيَامَ الْقَائِمِ (ع)؟.[1]
[1]– کامل الزّیارات: 353 ح 608، الغیبة للنعمانی: 310 ضمن ح 5، البحار 45: 226 ح 21، حلیة الابرار 2: 625.