بحرانی روایت می‌کند:
چون حسین (ع) در کربلا شهید شد، در پشت او نشانه‌ای یافتند. از امام زین العابدین (ع) پرسیدند که این نشانه در پشت پدرت چیست؟ حضرت بسیار گریست و فرمود: این اثر آذوقه‌هایی است که بر دوش می‌کشید و به خانه‌ی فقرا می‌برد.
قال البحرانیّ:
و روي عن شعيب بن عبد الرّحمن الخزاعيّ، أنّه قال: لمّا قتل الحسين (ع) في طفّ كربلاء وجد في ظهره أثر، فسئل زين العابدين (ع): ما هذا الأثر الّذي نراه في ظهر أبيك؟ فبكى طويلا و قال: هذا أثر ممّا كان يحمل قوتا على ظهره إلى منازل الفقراء.[1]
[1]– حلیة الابرار 1: 582.