چه قدر رحمت خداوند شامل كسانى است كه بى تفاوت نباشند و براى رفع اين همه ابتلائات و بلاهايى كه براى مسلمانان و بر اهل ايمان وارد مى شود، گريه و تضرّع و ابتهال كنند! خداوند مى فرمايد:
«فَلَوْلاَآ إِذْ جَآءَهُم بَأْسُنَا تَضَرَّعُواْ» اى كاش آن هنگام كه گرفتاريى از جانب ما به سوى آنان مى آمد، تضرّع و زارى مى كردند! سوره ى انعام، آيه ى 43.
اگر مسلمانى در چين مبتلا بشود، ابتلاى او ابتلاى ما است و ما بايد خود را مثل او گرفتار بدانيم! ما در اين جهان به منزله ى ميهمان هستيم، ما را به كار صاحبخانه چه كار؟! ما فقط بايد بدانيم چه بايد بكنيم و چه نكنيم؛ اگر انسان تكاليفش را رعايت كند، از فرشته بالاتر است و ديگر غصه نبايد بخورد؛ بنده است و بنده، هيچ از خود حق رأى ندارد تا خودسرانه كار بكند، وگرنه چه بسا بر ضررش تمام شود!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد