شیخ طوسی به سند خود از ابی مریم انصاری نقل کرده است که گفت:
شنیدم از امام باقر (ع) که می‌فرمود: رسول خدا (ص) در سه پارچه کفن شد؛ بُرد سرخ حِبْری (یمنی) و دو پارچه‌ی سفید صحاری (عشایری). از حضرت سؤال کردم: چگونه بر او نماز خوانده شد؟ فرمود: در پارچه‌ای پوشانده گشت و در وسط خانه قرار داده شد؛ وقتی که عدّه‌ای وارد می‌شدند، بر دور آن حضرت گرد می‌آمدند و بر او نماز می‌خواندند و برای حضرت دعا می‌کردند؛ سپس خارج می‌شدند و دیگران می‌آمدند؛ آن‌گاه علی (ع) داخل قبر رفت و حضرت را روی دست گرفت و فضل بن عبّاس نیز همراه او داخل قبر گردید؛ در این حال، مردی از انصار از نبی خیلاء، که اوس بن خولی نام داشت، گفت: خدای متعال هدایتتان کند؛ بهره‌ی ما از رسول خدا قطع نکنید. علی (ع) فرمود:تو هم داخل شو. و او هم همراه آن‌ها گشت. از ابن عبّاس سؤال کردم: تابوت را در کجا گذاشتند؟ گفت: در پایین پای قبر گذاشتند و (آن حضرت را) آرام از میان آن برداشتند.
و نیز به سند دیگری از سماعة نقل کرده است که گفت:
از امام صادق (ع) سؤال کردم: میّت باید با چه چیزی کفن شود؟ فرمود: سه پارچه؛ همان رسول خدا (ص) در سه پارچه کفن گردید، دو پارچه‌ی حصاری (عشایری) و یک پارچه‌ی یمنی؛ پارچه‌ی صحاری از یمانه بود[1] و ابو جعفر ( امام باقر (ع)) هم در سه پارچه کفن شد.
قال الطّوسيّ:
وَ أَخْبَرَنِي الشَّيْخُ أَيَّدَهُ اللَّهُ تَعَالَى؛ عَنْ أَبِي الْقَاسِمِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ؛ عَنْ أَبِيهِ، عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِيلَ بْنِ بَزِيعٍ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ النُّعْمَانِ، عَنْ أَبِي مَرْيَمَ الْأَنْصَارِيِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) يَقُولُ كُفِّنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِي ثَلَاثَةِ أَثْوَابٍ بُرْدٍ أَحْمَرَ حِبَرَةٍ وَ ثَوْبَيْنِ أَبْيَضَيْنِ صُحَارِيَّيْنِ، قُلْتُ لَهُ وَ كَيْفَ صُلِّيَ عَلَيْهِ؟ قَالَ سُجِّيَ بِثَوْبٍ وَ جُعِلَ وَسَطَ الْبَيْتِ فَإِذَا دَخَلَ عَلَيْهِ قَوْمٌ دَارُوا بِهِ وَ صَلَّوْا عَلَيْهِ وَ دَعَوْا لَهُ ثُمَّ يَخْرُجُونَ وَ يَدْخُلُ آخَرُونَ، ثُمَّ دَخَلَ عَلِيٌّ ()ع الْقَبْرَ فَوَضَعَهُ عَلَى يَدَيْهِ وَ أَدْخَلَ مَعَهُ الْفَضْلَ بْنَ عَبَّاسٍ فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ مِنْ بَنِي الْخُيَلَاءِ يُقَالُ لَهُ أَوْسُ بْنُ خَوَلِيٍّ أَنْشُدُكُمُ اللَّهَ أَنْ تَقْطَعُوا حَقَّنَا فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ (ع) ادْخُلْ فَدَخَلَ مَعَهُمَا، فَسَأَلْتُهُ: أَيْنَ وُضِعَ السَّرِيرُ؟ فَقَالَ: عِنْدَ رِجْلِ الْقَبْرِ وَ سُلَّ سَلًّا.[2]
و روی أیضاً:
عَنْ الْحُسَيْنُ بْنُ سَعِيدٍ، عَنْ زُرْعَةَ، عَنْ سَمَاعَةَ قَالَ سَأَلْتُهُ [أبا عبدالله (ع)] عَمَّا يُكَفَّنُ بِهِ الْمَيِّتُ؟ قَالَ ثَلَاثَةُ أَثْوَابٍ وَ إِنَّمَا كُفِّنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِي ثَلَاثَةِ أَثْوَابٍ ثَوْبَيْنِ صُحَارِيَّيْنِ وَ ثَوْبِ حِبَرَةٍ وَ الصُّحَارِيَّةُ تَكُونُ بِالْيَمَامَةِ وَ كُفِّنَ أَبُو جَعْفَرٍ ع فِي ثَلَاثَةِ أَثْوَابٍ.[3]
[1] ـ نام محلّی در حجاز.
[2] ـ التهذیب 1: 296 ح 869، اسد الغابة 1: 170 مع اختلاف کثیر، روضة المتقین 1: 400 إلی قوله: صحاریین، البحار 22: 541 ح 51 عن الهذیب.
[3] ـ التهذیب 1: 291 ح 850 و 292 ح 853 و فیه ثوب یمنة عبری أو اظفار، السیرة النبویة لابن هشام 4: 313، مروج الذهب 2: 291، تاریخ الطّبريّ 2: 239 و اضاف فیها: ادرج فیها ادراجاً.