محدّث قمّی گوید:
در «کامل بهایی» است: عمر سعد، روز عاشورا و فردایش تا ظهر را ماند، پیران و افراد مورد اطمینان را مأمور امام سجّاد (ع) و دختران امیر المؤمنین و زنان دیگر کرد. آنان بیست زن بودند. امام زین العابدین (ع) آن روز 22 سال و امام محمّد باقر (ع) 4 سال داشت. هر دو در کربلا بودند. خداوند آنان را حفظ کرد.
قال المحدّث القمیّ:
و فی کامل البهائی: إنّ عمر بن سعد (لعنه الله) أقام یوم عاشوراء و غده إلی وقت الزّوال، و کل جمیع المشایخ و المعتمدین علی الإمام زین العابدین (ع) و بنات أمیر المؤمنین (ع) و سائر النّساء و کنّ جمیعهنّ عشرین نسوة، و کان لزین العابدین (ع) فی ذلک الیوم اثنان و عشرون سنة و لمحمّد الباقر (ع) أربع و کانا کلاهما فی کربلاء فحفظهما الله تعالی.[1]
[1]– نفس المهموم: 386، مقتل المقرم: 305 و فی اثبات الوصیة: 167 و له سنتان و شهور.