خوارزمی گوید:
عمر سعد آن روز را تا فردا ماند، کشته‌های خود را جمع کرد و بر آنان نماز خواند و دفن کرد و حسین و خاندان و یارانش را رها کرد.
قال الخوارزمیّ:
و أقام عمر بن سعد یومه ذلک إلی الغد فجمع قتلاه فصلّی علیهم و دفنهم و ترک الحسین و أهل بیته و أصحابه.[1]
[1]– مثتل الحسین (ع) 2: 39، نفس المهموم: 385.