همه مراجع: اگر بیمارى او در میان سال خوب شد، باید روزه ها را قضا كند و اگر به سال هاى بعد انداخت، علاوه بر قضاى روزه، باید براى هر روز یك مد طعام به فقیر بدهد اما اگر بیمارى او تا سال بعد ادامه یافت – به طورى كه نمى تواند قضا كند – فقط باید براى هر روز یك مد طعام به فقیر بدهد.[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توضيح المسائل مراجع، 1705، 1709 ؛ وحيد، توضيح المسائل، م 1713، 1717.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اهمیت روزه, بیمار, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, خون, خون لثه, خون لثه روزه دار, دانشجو, دروغ, دروغ روزه دار, دندان, دهان, رئزه دار, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, شامپو, عالم, عطر, عطر روزه دار, فرد بیمار, فقیه, قصد اقامت, کرم, کفاره روزه فرد بیمار, کوشش, لثه, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مرجع, مرجع دینی, معمول, نماز, همبستگی
