ابن شهر آشوب گفته است:
روایت شده است که آن زنی (زنی که پیامبر (ص) را مسموم کرد)، زینب دختر حرث (حارث)، همسر سلام بن مسلم و شخص خورنده، بشر بن براء بن معرور بود؛ و نیز وارد شده است که مادرش هنگام وفاتش وارد بر پیامبر (ص) شد و حضرت فرمود: ای مادر بشر! آن خوردنی که در خیبر با پسرت خوردم، پیوسته در وجودم جریان دارد و آن، زمان قطع رگ گردن (مرگ) من بوده و به همین جهت گفته می‌شود که پیامبر اکرم (ص) شهید از دنیا رفت.
و از عروة بن زبیر نقل شده است که پیامبر اکرم (ص) بعد از آن، سه سال زنده بود تا آن بیماری که در آن از دنیا رفت، اتفاق افتاد. و در روایت دیگری، چهار سال است و این،صحیح است.
قال ابن شهر آشوب:
وَ رُوِيَ: أَنَّهَا [ای المرأة الّتي سمّت النّبيّ (ص)] كَانَتْ زَيْنَبَ بِنْتَ الْحَرْثِ [الحارث] زَوْجَةَ سَلَّامٍ بْنِ مُسْلِمٍ، وَ الْآكِلُ كَانَ بِشْرَ بْنَ الْبَرَاءِ بْنِ مَعْرُورٍ، وَ أَنَّهُ دَخَلَتْ أُمُّهُ عَلَى النَّبِيِّ (ع) عِنْدَ وَفَاتِهِ فَقَالَ: يَا أُمَّ بِشْرٍ مَا زَالَتْ أُكْلَةُ خَيْبَرَ الَّتِي أَكَلْتُ مَعَ ابْنِكَ تُعَاوِدُنِی، فَهَذَا أَوَانُ قُطِعَتْ أَبْهُرِي وَ لِذَلِكَ يُقَالُ: إِنَّ النَّبِيَّ (ص) مَاتَ شَهِيداً، وَ عَنْ عُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ: أنّ النّبيّ (ص) بقی بعد ذلک ثلاث سنین حتّی کان وجعه الّذي مات فیه و في روایة: أربع سنین و هو الصّحیح.[1]
[1]. المناقب 1: 92.