چه كنيم تا در برابر نعمت  هاى خدا سپاسگزار باشيم؟ چگونه انسان اين همه نعمت الهى را بر خود نقمت و عذاب مى  كند؟ خداوند سبحان مى  فرمايد: «أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُواْ نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَ أَحَلُّواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ»  سوره  ى ابراهيم، آيه  ى 28. آيا نديدى كسانى را كه نعمت خدا را به كفران و ناسپاسى مبدّل نمودند، و قوم خويش را در سراى نيستى و نابودى جاى دادند. چه بهشتى مى  شد دنيا براى ما انسان  ها اگر حرف شنو بوديم و به نداى قوه  ى عاقله گوش مى  كرديم، نيرويى كه هر عاقل آن را دارد.

اگر همه  ى مردم دنيا اتّفاق مى  كردند كه عقل (نه غرايز و اميال و شهوات) حاكم باشد ولو به اين منتهى شود كه عاقل را حاكم كنند، دنيا براى آن  ها بهشت مى  شد و همگى در آسايش و امنيّت و راحتى به سر مى  بردند. امتياز انسان از ساير حيوانات به عقل است. آيا رواست كه عقل را مُهْمَل كنيم و از كار بيندازيم و كنار بگذاريم و زندگى را براى خود و ديگران تلخ و ناگوار كنيم؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *