چرا ما بر خلاف اهل سنت، گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» را جزو حمد و سوره می دانیم؟

از روايات اهل ‏بيت عليهم السلام استفاده مي‏شود كه «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» جزو سوره‏هاي قرآن است، مگر سوره برائت. بنابرین همان گونه كه در تمام قرآن‏ها ملاحظه مي‏فرماييد، به غیر از  سوره برائت در اول سوره‏ ها «بسم اللَّه الرحمن و الرحيم» نوشته شده است؛ لذا واجب است قبل از سوره حمد و هر سوره ‏اي كه در نمازهاي واجب مي‏خوانيم «بسم اللَّه الرحمن و الرحيم»  را بگوييم و اگر «بسم اللَّه الرحمن و الرحيم»  را نگوييم سوره را ناقص و مقداري از آن را حذف كرده‏ايم، ضمناً معلوم است كه در نمازهاي جهريه بايد «بسم اللَّه الرحمن و الرحيم»  را نيز بلند بگوييم.
ولي بين اهل تسنن اختلاف وجود دارد، بعضي از آنها با شيعه اماميه هم قول و هم عقيده هستند و آن را جزو سوره‏ها مي‏دانند[1].

ولي بعضي از آنها گفته‏اند «بسم اللَّه الرحمن و الرحيم»  را اصلاً نبايد بگويند، نه بلند و نه آهسته[2]. و از بعضي كتابها نقل شده كه مالكي‏ها گفتن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را در نمازهاي واجب مطلقاً مكروه مي‏دانند.
نتيجه :بين اهل تسنن و مذاهب اربعه آنان اختلاف وجود دارد؛ مالكي‏ها «بسم اللَّه الرحمن و الرحيم»  را در نماز نمي‏گويند، حنفي‏ها يا نمي‏گويند يا آهسته مي‏گويند، شافعي‏ها بلند مي‏گويند، حنبلي‏ها بلند نمي‏گويند. بنابراين چنانچه ما در جماعت آنها «بسم اللَّه الرحمن و الرحيم» را بگوييم برخلاف تقيه عمل نكرده و با اعتراض آنها مواجه نمي‏شويم.

[1] به كتاب: المصباح المنير في تهذيب تفسير ابن كثير، ذيل تفسير سوره حمد مراجعه شود

[2] همان