امام پدري مهربان، همدمي شفيق و همراهي خيرخواه است.[1] در حجم نگاه سبز او، افق ها،رنگ مي بازد. دريغا! در گوش ما همواره، از قهر مهدي ـ عليه السّلام ـ گفته اند و ما را از شمشير و جوي خون او ترسانده اند و از مهر و عشق او به انسان ها و تلاش و فريادرسي او به عاشقان و منتظران خود كم تر گفته اند هيچ كس به ما نگفت كه اگر او بيايد، فقيران را دستگيري، بي خانمان را سامان، بي كسان را همدم، غافلان را تذكر، گم گشتگان را راه، دردمندان را درمان و در يك كلام، خاك نشينان عالم را تاك نشين خواهد كرد.
قهر او نيز جلوة محبت او است، چه اين كه قهر او بر جماعتي اندك و ناچيز از معاندان و نژاد پرستاني خواهد بود كه علي رغم رشد فكري انسان ها در آن عصر،و هدايت ها و معجزات آن حضرت و نزول مسيح ـ عليه السّلام ـ از آسمان و اقتدايش به وي باز هم به او كفر مي ورزند و حكومت عدلش را گردن نمي گذارند و در زمين فساد مي كنند، كساني مانند صهيونيست ها كه جز زبان زور، هيچ زباني نمي فهمند، و اين يعني خارها را از سر راه انسان و انسانيت برداشتن و مهر در چهرة قهر.
بنابراين نبايد بركات و رحمت هاي عصر ظهور را ناديده بگيريم و فقط از زاوية قتل و كشتار به آخر الزمان و حكومت مهدي ـ عليه السّلام ـ بنگريم. بركاتي چون رشد معنويت و اخلاق،[2] امنيت عمومي،[3] امنيت قضايي،[4] ريشه كن شدن[5] فقر از جامعه، عمراني و آباداني[6] و فراواني باران[7] و… همه و همه از پي آمدهاي آن دولت كريمه است. و اگر بعضي از علائم ظهور هم چهره اي خشن دارند آن هم به خاطر مصلحت هايي است كه وجود دارد مصلحتي از جنس ترساندن معاندان و دستگيري مهدي جويان به خيمة او.
قضاوت شما پرسشگر گرامي گرچه تا حد زيادي درست است ليكن به شكل كامل هم درست نيست زيرا در ميان علائم ظهور علائم نويدبخش نيز وجود دارند از جمله نداي آسماني كه از علائم حتمي ظهور است. امام باقر ـ عليه السلام ـ در اين باره فرموده اند: ندا دهنده اي از آسمان ندا مي دهد فلان بن فلان (مهدي ـ عليه السلام ـ فرزند امام حسن ـ عليه السلام ـ) امام شماست.[8]
بدون ترديد شنيدن صداي جبرئيل كه بشارت به نزديك شدن ظهور مي دهد براي مؤمنان و صالحان بسيار مسرّت بخش و گوارا خواهد بود.
در عين حال اين مطلب نيز واقعيت دارد كه اكثر قريب به اتفاق نشانه هاي ظهور به تعبير شما خشن مي باشند. اين مي تواند معلول عوامل مختلفي باشد از جمله:
1 – رخ دادن واقعه هاي خشن و پر درد و رنج در ميان انسان هاي آخرالزمان معلول دوري آنها از هدايت هاي ظاهري امام معصوم ـ عليه السلام ـ است. بي ترديد بشريت اگر از نعمت ولايت الهي بي بهره باشد و با سوءاختيار خود به دين و ارزش هاي اخلاقي و انساني پشت كند سرانجامي جز نگون بختي و فتنه انگيزي نخواهد داشت. رخ دادن حوادث ناخوشايند در آخرالزمان معلول چيزي نيست جز سيطره هواهاي نفساني بر انسان هاي دوران آخرالزمان و به همين دليل است كه بسياري از آنچه در روايات به عنوان نشانه هاي ظهور ذكر شده اند مانند: جنگ ها و مرگ فراگير، فساد و تباهي، قتل و غارت رواج بي ديني و… انحرافاتي هستند كه در ميان انسان ها رخ خواهند داد. و اين سرنوشتي است كه انسان ها با اختيار خود آن را برگزيده اند نه اينكه خداوند بدون دليل آن را برايشان مقدر كرده باشد.
2 – اين مسئله مي تواند دليل ديگري نيزداشته باشد به اين توضيح كه:
يكي از شرائط ظهور امام مهدي ـ عليه السلام ـ ايجادآمادگي مردمي است. آمادگي مردمي يعني خسته شدن بشريت از وضع موجود و فهم اين واقعيت كه انسان هاي معمولي توانايي اصلاح وضع موجود را ندارد. در صورت به وجود آمدن چنين وضعيتي انسان ها دست به سوي آسمان دراز مي كنند و از خداوند مي خواهند كه موعودش را براي نجات آنها بفرستد.
يكي از راه هاي رسيدن به اين آمادگي اين است كه انسان هاي آخرالزمان انواع ناملايمات را تحمل كنند، فقر، فقدان امنيت، جنگ هاي فراگير، طاعون، خروج سفياني و… از عواملي هستند كه از يك سو انسانها را از وضع موجود خسته مي كند و از سوي ديگر انسان ها به عيان مي بينند كه از دست كسي كاري ساخته نيست. نتيجة فراگير شدن چنين وضعيتي در ميان انسانها ايجاد آمادگي عمومي براي ظهور منجي آخرالزمان خواهد بود. و آشكار است كه با تحقق وضعيت مطلوب و آرماني در ميان انسانها چنين آمادگي اي براي ظهور شكل نخواهد گرفت.
امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود:
پيش از ظهور قائم ـ عليه السلام ـ پنج علامت حتمي تحقق خواهد يافت: خروج مردم از يمن، سفياني، نداي آسماني، كشته شدن نفس زكيه و خسف (فرو رفتن لشگري در سرزمين) بيداء.
بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 52، ص 204
منبع:پرسمان
[1] . تحف العقول، ص 324.
[2] . الخصال، ابو جعفر محمد بن علي بن الحسين بن بابويه قمي، انتشارات اسلامي وابسته به جامعه مدرسين، ج 2، ص 254، حديث 1051 حضرت علي ـ عليه السّلام ـ هنگامي كه قائم ما قيام كند. كينه هاي بندگان نسبت به يكديگر از دل ها زدوده مي گردد.
[3] . پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، … زمين را از عدالت پر مي كند … نه خوني به ناحق ريخته مي شود و نه خوابيده اي را بيدار مي كنند. بحارالانوار، ج 52،ص 290.
[4] . ابن طاووس، ملاحم، ص 202،تأليف رضي الدين علي بن موسي بن طاووس، مؤسسة الاعلمي بيروت.
[5] . مفيد، ارشاد، ص 344، بصيرتي قم.
[6] . طبسي، الشيعه و الرجعه، ج 1، ص 168، چاپ الآداب، نجف اشرف.
[7] . مجلسي، بحارالانوار، ج 52،ص 337، مؤسسة الوفاء بيروت.
[8] . بحارالانوار، علامه مجلسي، ج 52، ص204.