الف) وجود پشتیبانی قهری خداوند نسبت به هتک حرمت

در ابتدا ضمن تأیید این نوع پشتیبانی، باید گفت: واكنش قهر آميز الهي در برابر كساني كه به رويارويي با اساس دين او و حق برخاسته اند، رويكردي است كه در قرآن كريم و نيز در روايات، آشكارا بيان شده است.

از جمله آيات در اين باره، آيه هجدهم سوره مباركه انبياء مي باشد كه خداوند بر کوبیدن باطل و نابودی آن سخن می گوید[1]. همچنین سوره مجادله از خوار و ذلیل شدن دشمنان خدا و رسول سخن به میان می آورد و نیز بیان می کند که این نوع مقابله، سنتی الهی است که پیشینیان نیز دچار آن شده اند[2].  

امیرمؤمنان علی علیه‌السلام نیز بدین مطلب اشاره فرموده و بیان می کنند: «هر كس با حق گلاويز شود، حق او را بر زمين مي افكند»[3].

ب) زمان رویداد این پشتیبانی از سوی خداوند

1-  رويكرد اصلي در آموزه هاي ديني، روان شدن رويدادها بر روندي عادي و طبيعي بوده و دخالت معجزه الهي، پديده اي استثنايي است. خاستگاه رويكرد مزبور نيز آزمايش انسان ها مي باشد كه انجام آن در ساختاري طبيعي و عادي، شدني است.

2-  استثناي ياد شده در زمانی صورت می گیرد که نمادهاي دين الهي (همچون قرآن، كعبه، ائمه علیهم السلام و…) با خطري جدي مواجه شوند؛ به گونه اي كه خطر مزبور، ريشه و پايه آن نماد را هدف قرار داده و زمينه از ميان رفتن كليتشان، فراهم آمده باشد.

مثل نابودي سپاهيان ابرهه در ماجراي يورش به كعبه، يا اجازه ندادن حیوانات در از ميان رفتن كامل قبر امام حسين علیه‌السلام.

در ماجرای نخست گروهي به منظور از ميان بردن نماد دين (كعبه)، دست به کار شده و در دومين ماجرا، متوكل عباسي به نابودي فراگير مزار امام حسين علیه‌السلام (نماد و فرهنگ عاشورا) همت گمارده بود. بدين سان آنجا كه اساس دين، يا هدف امام حسين علیه‌السلام ، با يورش دشمنان رويارو شده و در آستانه از ميان رفتن مي باشد، دخالت معجزه الهي را گواهيم. البته باید توجه داشت که تشخيص این مورد نيز با خداوند است.

3-  آنجا كه تلاش دشمن نه موجبات از ميان رفتن كامل حق؛ بلكه سبب نيرومندتر شدن آن و حتي بالاتر، زمينه نابودي خود را فراهم مي آورد، ديگر براي مداخله معجزه الهي، توجيهي منطقي وجود نخواهد داشت.

4-  نبود شرايط كافي و بايستني به منظور دخالت معجزه الهي تا بدان جاست كه يورش به حرم معصومين علیه‌السلام كه سهل است، بلكه اگر خود معصوم علیه‌السلام هم چون امام حسين علیه‌السلام آماج حملات دشمن قرار گرفته و حتي بدن مقدس او پايمال تاخت و تاز اسبان شود، واكنش الهي را شاهد نخواهيم بود؛ زيرا پشت صحنه اين رويداد دردناك و جانكاه، نه از ميان رفتن حسين علیه‌السلام و هدف او؛ بلكه جاودانگي آن را در هميشه تاريخ به دنبال داشت.

نيك بختي انسان‌ها و گرفتار نيامدن آنان در كوره راه هاي كج روي و نگون بخت، آن چنان از ديدگاه الهي برجسته است كه براي عملي ساختن آن، حتي بار گران قرباني شدن شخصيتي چون حسين علیه‌السلام را بر دوش مي كشد. تنها آن چه در برنامه الهي نمي گنجد، قرباني شدن هدف حسين علیه‌السلام است نه خود او!

5-  خلاصه آن كه معصوم علیه‌السلام البته به اذن الهي، بر انجام كاري از جمله دفاع از شكستن حريم خود توانمند مي باشد. اما چنين اقدامي بسته به اين است كه مصلحتي جدي به ميان كشيده شدن پاي معجزه الهي را به دنبال داشته باشد. فرمول كلي چنين مصلحتي نيز به مخاطره افتادن اساس توحيد و پيكره دين الهي است.

6 – این نکته بسیار حائز اهمیت است که ايمان و گرايش مذهبي مردم نيز نبايد بر احساسات تنها استوار باشد. این مسأله همواره مورد آزمایش خداوند قرار می گیرد تا انسان های مخلص الهی از این لحاظ غربال شوند. آنان بايد بدانند كه روي نمودن هرگونه حادثه فرامادي؛ يعني معجزه که حتي از سوي ائمه اطهار علیهم‌السلام نیز تنها به اذن الهي و تابعي از خواست اوست.

اراده الهي نيز هيچ گاه بدون وجود حكمت رسا و فراگير، وارد عمل نمي شود. حكمتي كه درك چند و چون آن، از درك انسان ها بيرون است.

[1] . «بل نقذف بالحق علي الباطل فيدمغه فاذا هو زاهق» ؛ بلكه ما حق را بر سر باطل مي كوبيم تا آن را نابود سازد و باطل اين گونه از ميان مي رود.

[2] . «ان الذين يحادون الله و رسوله كتبوا كما كبت الذين من قبلهم» سوره مجادله، آیه مبارکه 5.

[3] . «من صارع الحق صرعه» ؛ نهج البلاغه صبحي صالح، كلمات قصار، كلمه شماره 408.