در برخي از منابع (مانند اَلْعِقْدُ الْفَريد، الامامة و السياسة و تاريخ مَدِينة دِمَشق) آمده است كه چون عمر بن‌‌سعد، پيشنهاد‌هاي حسين بن‌علي را نپذيرفت، سي نفر از لشكر او جدا شده به حسين پيوستند و گفتند: فرزند پيامبر پيشنهاد‌هايي به شما مي‌كند و شما هيچ يك را نمي‌پذيريد؟. اينان با حسين بن‌علي ماندند و جنگيدند.
سيد ابن‌طاووس نيز مي‌گويد: شب عاشورا سي و دو نفر از لشكر ابن‌سعد جدا شدند و به امام حسين پيوستند(اَلْمَلْهُوف علي قَتْلَي الطُّفُوف، ص154) ابن‌نما كه معاصر سيّد ابن‌طاووس است، هم بدون ذكر تعداد، اشاره كرده است كه «گروهي از اصحاب ابن‌سعد نزد آنها آمدند».(مُثِير‌الاحزان، ص 52) به نظر مي‌رسد گزارش سيّد ابن‌طاووس و ابن‌نما برگرفته از گزارشات اَلْعِقْدُ الْفَريد، الامامة و السياسة و …باشد.
ليكن بنا بر شواهدي كه وجود دارد گزارش پيوستن سي نفر قابل اعتماد نيست. يكي از پژوهشگران معاصر تذكّر داده كه اگر چنين امري صحّت داشت، به علّت اهميّت آن مي‌بايست توسط روات متعدّد گزارش، و در منابع بيشتري نقل مي‌شد و محدود به دو سه منبع كه متأخران نيز از آنها گرفته‌اند، نمي‌شد. ثانياً پيوستن يك گروه سي نفري به سپاه اندك امام تأثير بزرگي در صحنة نظامي داشت و مي‌بايست آثار آن در جنگ روز عاشورا ظاهر مي‌شد، در حالي كه نشانه‌هايي از آن در مقاتل به چشم نمي‌خورد.( شيخ محمّدمهدي شمس‌الدّين، انصار الحسين، ص60 ـ 59)
همچنين در مورد هيچ يك از شهداي كربلا نيامده كه جزء آن سي يا سي و دو نفر بوده اند(مانند حرّ)، لذا نمي‌توان گفت: چه بسا اين گروه، سي و دو نفر از همان هفتاد و دو نفر بودند. همچنين احتمال اين كه پيوستن چنين گروهي به اردوي حسيني، توسط مورّخان كتمان شده، ـ زيرا نشانه حقانيّت و مظلوميّت آن حضرت و قسوت و ستمگري دشمنان او است ـ منتفي است، زيرا ابن‌سعد و امثال او كه از متّهمان كتمان‌كاري و تحريف حقايق در اين‌گونه موارد هستند، اين قضيّه را آورده است، امّا به لحاظ دقّت‌‌هاي تاريخي، پذيرش آن دشوار به نظر مي‌رسد و قرائن و شواهد، آن را تأييد نمي‌كند.
به هر حال برخي افراد حضورشان از سپاه عمر سعد به سپاه امام قطعي است به طور مثال عبدالله بن‌عُمَيْر كَلْبِي از شهداي كربلاست. به گزارش طبري از ابو‌مِخْنَف، وي از قبيله بَني‌عُلَيْم و ساكن كوفه بود. هنگامي كه مردم در نُخَيْله آماده رفتن به كربلا ميشدند پرسيد چه خبر است گفتند به جنگ حسين فرزند فاطمه ميروند. گفت: دوست داشتم با مشركان بجنگم ولي اميدوارم ثواب جنگ با دشمنان نوه پيامبر، كمتر از جهاد با مشركان نباشد. لذا با همسرش مشورت كرد و او هم عبدالله را تشويق كرد و گفت مرا با خود ببر. آنان شبانه به امام حسين ملحق شدند.( طبري، تاريخ الامم و الملوك، ج5، ص429)
نيز از بَلاذُري نقل شده كه شخصي به نام عمّار بن‌ابي‌سلامه قصد كشتن ابنزياد را داشت كه موفّق نشد و به امام حسين پيوست.( بَلاذُري، انساب‌الاشراف، ج3، ص388)
علاوه بر اين‌ها يزيد بن‌زياد بن‌مهاصر (ابوالشعثاء كندي) نيز ابتداء در سپاه عمر سعد بود، امّا به سپاه امام پيوست و روز عاشورا جزء نخستين كساني بود كه به نبرد پرداخت و به شهادت رسيد.
منبع: پرسمان