آيات عظام امام و نورى: اگر نان‌خور صاحب خانه محسوب شود، زكات فطره ميهمان بر عهده او است.[1]
آيه اللّه بهجت: اگر ميهمان نان خور صاحب خانه محسوب شود و به قصد خوردن افطارى آمده باشد – هر چند براى او مانعى پيش آيد كه نتواند غذا صرف كند – زكات فطره او بر صاحب خانه واجب است.[2]
آيات عظام تبريزى، سيستانى و وحيد: اگر مهمانى باشد كه شب را هم مى‌ماند، زكات فطره او بر عهده صاحب خانه است.[3]
آيات عظام خامنه‌اى و فاضل: اگر نان‌خور صاحب خانه محسوب شود زكات فطره ميهمان بر عهده او است؛ مانند خدمتكار و يا برخى از خويشاوندان كه هر از چند گاه چند روزى در منزل صاحب خانه به سر مى‌برند، ولى زكات فطره ميهمان يك شبه بر عهده صاحب خانه نيست.[4]
آيه اللّه صافى: اگر ميهمان نان خور صاحب خانه محسوب شود و يا افطارى صرف كند (هر چند نان خور محسوب نشود)، زكات فطره او بر صاحب خانه واجب است.[5]
آيه اللّه مكارم: اگر تصميم دارد مدتى نيز صاحب خانه بماند، زكات فطره ميهمان بر عهده او است؛ ولى اگر براى شب عيد دعوت شده (و يا تنها شب را در آنجا مى‌ماند)، فطره او بر صاحب‌خانه نيست.[6]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – امام، توضيح المسائل مراجع، م 1995.
[2] – بهجت، وسيله النجاه، ج 1، م 1348.
[3] – تبريزى، استفتاء، س 783 ؛ سيستانى و وحيد، منهاج الصالحين، زكاة الفطره، م 1172.
[4] – خامنه‌اى، استفتاء، س 888 و فاضل، جامع المسائل، ج 2، س 472.
[5] – صافى، هداية العباد، ج 1، م، 1580.
[6] – مكارم، توضيح المسائل مراجع، م 1995 و تعليقات على العروة، زكاة الفطره، الفصل الثانى.