همه مراجع (به جز تبریزى و سیستانى): با وجود پرستار هم جنس، این كار براى غیرهم جنس جایز نیست ؛ ولى اگر ضرورت باشد، اشكال ندارد.[1]

آیات عظام تبریزى و سیستانى: اگر براى انجام دادن این امور، پرستار هم جنس در دسترس نباشد و یا مهارت غیرهم جنس در این زمینه بیشتر باشد، اشكال ندارد.[2]

 تبصره 1 – پرستار در نگاه و لمس تنها باید به همان قسمت از بدن – كه انجام معاینه به آن ارتباط دارد – اكتفا كند.

 تبصره 2 – چنانچه پرستار براى معاینه، به نگاه و لمس بدن بیمار نیاز داشت، مانعى ندارد و در غیر این صورت، تنها باید به یكى از آن دو اكتفا كند.

 تبصره 3 – در صورتى كه معاینه از روى لباس ممكن باشد، باید به این مقدار اكتفا كند و لمس بدن جایز نیست.

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی


[1] – بهجت، احكام و استفتاءات، ص29، س3 و 4 ؛ مكارم، نورى، فاضل و امام، تعليقات على‏العروة النكاح، م35 ؛ صافى، هداية العباد، ج2، النكاح، م22 ؛ وحيد، توضيح‏المسائل م2450 ؛ توضيح‏المسائل مراجع م2441.

[2] – تبريزى، صراط‏النجاة، ج5، س1023 و 1024 و استفتاءات، س 1545 ؛ سيستانى، Sistani.org، پزشكى ، س1 و منهاج‏الصالحين، ج2، النكاح، م20 و 21.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *