همه مراجع (به جز تبریزى و سیستانى): با وجود پرستار هم جنس، این كار براى غیرهم جنس جایز نیست ؛ ولى اگر ضرورت باشد، اشكال ندارد.[1]
آیات عظام تبریزى و سیستانى: اگر براى انجام دادن این امور، پرستار هم جنس در دسترس نباشد و یا مهارت غیرهم جنس در این زمینه بیشتر باشد، اشكال ندارد.[2]
تبصره 1 – پرستار در نگاه و لمس تنها باید به همان قسمت از بدن – كه انجام معاینه به آن ارتباط دارد – اكتفا كند.
تبصره 2 – چنانچه پرستار براى معاینه، به نگاه و لمس بدن بیمار نیاز داشت، مانعى ندارد و در غیر این صورت، تنها باید به یكى از آن دو اكتفا كند.
تبصره 3 – در صورتى كه معاینه از روى لباس ممكن باشد، باید به این مقدار اكتفا كند و لمس بدن جایز نیست.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – بهجت، احكام و استفتاءات، ص29، س3 و 4 ؛ مكارم، نورى، فاضل و امام، تعليقات علىالعروة النكاح، م35 ؛ صافى، هداية العباد، ج2، النكاح، م22 ؛ وحيد، توضيحالمسائل م2450 ؛ توضيحالمسائل مراجع م2441.
[2] – تبريزى، صراطالنجاة، ج5، س1023 و 1024 و استفتاءات، س 1545 ؛ سيستانى، Sistani.org، پزشكى ، س1 و منهاجالصالحين، ج2، النكاح، م20 و 21.