در حديث قدسى آمده است:« أَلصَّوْمُ لى وَ أَنَا أَجْزى بِهِ. »
روزه براى من است، و من خود پاداش آن را مى دهم.من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 75؛ تهذيب، ج 4، ص 152؛ وسائل الشيعة، ج 10، ص 400؛ بحار الانوار، ج 93، ص 255، 6 و 258.25
يعنى خداوند متعال ثواب آن را بدون واسطه مى دهد، علاوه بر ثواب هايى كه در كتاب و سنّت ذكر شده است:
«فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَّآ أُخْفِىَ لَهُم مِّن قُرَّةِ أَعْيُنٍ» پس هيچ كس نمى داند كه چه چشم روشنى هايى براى آنان مخفى شده است. سوره ى سجده، آيه ى 17.يعنى قابل وصف و توصيف نيست.منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد