پیامبر اسلام(ص) پس از حمد و ثنای الهی و بیان فرازهایی از خطبه غدیر فرمود: اى مردم، من راه مستقیم خداوند هستم که شما را به پیروی از آن امر نموده، و سپس على(ع) بعد از من، و سـپس فرزندانم از نسل او که امامان هدایت‌اند، به حق هدایت مى‌کنند و به یارى حق به عدالت رفتار مى‌کنند.
آن‌گاه با توجه به آیات قرآن کریم، در توصیف دوستان و پیروان اهل بیت(ع) چنین فرمود:
۱ – بـدانـید که دوستان ایشان(اهل بیت)کسانى‌اند که خداوند در کتابش آنان را یاد کرده و فرموده است: «لا تَجِدُ قَوْماً یُوْمِنُونَ بِاللّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ یُوادُّونَ مَنْ حادَّاللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ کانُوا آبائَهُمْ اَوْ اَبـْنـائَهُمْ اَوْ إخْوانَهُمْ اَوْ عَشیرَتَهُمْ، اُولئِکَ کَتَبَ فی قُلُوبِهِمُ الاْیمانَ…»؛[1] نمى‌یـابـى قـومـى را کـه بـه خـدا و روز قـیـامـت ایـمـان آورده بـاشـنـد، و در عـیـن حـال بـا کـسـانـى کـه بـا خـدا و رسـولش ضـدّیـت دارنـد روى دوسـتـى داشته باشند، اگر چه پدرانشان یا فرزندانشان یا برادرانشان یا فامیلشان باشند. آنان‌اند که ایمان در قلوبشان نوشته شده است.
۲ – بـدانـیـد کـه دوسـتـان ایـشـان(اهـل بـیـت)کـسـانـى‌انـد کـه خـداونـد عـزوجـل آنـان را توصیف کرده و فرموده است: «اَلَّذینَ آمَنُوا وَ لَمْ یَلْبَسُوا ایمانَهُمْ بِظُلْمٍ اُولئِکَ لَهـُمُ الاَمـْنُ وَ هـُمْ مـُهـْتـَدُونَ»؛[2] کسانى که ایمان آورده‌اند و ایمانشان را با ظلم نپوشانده‌اند، آنان‌اندکه برایشان امان است و آنان هدایت یافتگان‌اند.
۳ – «بدانید که دوستان ایشان کسانى‌اند که ایمان آورده‌اند و به شکّ نیفتاده‌اند».[3]
۴ – «بـدانـیـد کـه دوسـتـان ایـشـان کـسـانـى‌انـد کـه بـا سـلامـتـى و در حـال امـن وارد بـهـشت مى‌شوند، و ملائکه با سلام به ملاقات آنان مى‌آیند و مى‌گویند: سلام بر شما، پاکیزه شدید، پس براى همیشه داخل بهشت شوید».[4]
۵ – «بدانید که دوستان ایشان کسانى هستند که بهشت براى آنان است و در آن بدون حساب روزى داده مى‌شوند».[5]
منبع: اسلام کوئست
پی نوشت ها
[1]. مجادله، ۲۲.
[2]. انعام، ۸۲.
[3]. حجرات، ۱۵.
[4]. زمر، ۷۳.
[5]. غافر، ۴۰.