شیخ مفید به سندش از امام حسین (ع) روایت کرده که حضرت فرمود:
هنگامی که فاطمه (ع)، بیمار شد به علی (ع) وصیّت کرد که خبر بیماریش را مخفی نگهدارد و هیچ کس را بدان آگاه نسازد علی (ع) نیز چنین کرد و خودش از فاطمه (ع)، پرستاری می‌نمود و اسماء بنت عمیس نیز پنهانی، او را یاری می‌کرد، همان‌گونه که حضرت وصیّت کرده بود.
زمانی که وفات ایشان فرا رسید به امیر المؤمنین (ع)، سفارش نمود که خود، کارهای بعد از رحلت او ـ غسل و کفن ـ را انجام دهد و شبانه به خاکش بسپارد و قبرش را پنهان سازد.
شیخ مفید در خبر دیگری از اما م صادق (ع) روایت کرده که:
وقتی رحلت فاطمه (ع) نزدیک شدف علی (ع) را نزد خود فرا خواند و گفت: آیا به آن چه سارش می‌کنم عمل کرده، اجرای آن را ضمانت خواهی نمود یا آن که به ابن زبیر وصیّت کنم؟ علی (ع) فرمود: ای دختر محمّد (ص)! خودم سفارش و وصیّت را انجام می‌دهم گفت: تو را به حق پیامبر اکرم (ص) سوگند می‌دهم! که پس از مرگم، آن دو تن ـ ابوبکر و عمر ـ بر جنازه‌ام حاضر نشوند وبر من نماز نگزارند. علی (ع) فرمود: چنین می‌کنم.
روی المفید:
عن أبي قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الْجَبَّارِ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ الرَّازِيِّ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْهُرْمُزَانِيِّ، عَنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ، عَنْ أَبِيهِ الْحُسَيْنِ (ع) قَالَ: إنّه لَمَّا مَرِضَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ النَّبِيِّ (ص) وَصَّتْ إِلَى عَلِيٍّ (ع) أَنْ يَكْتُمَ أَمْرَهَا وَ يُخْفِيَ خَبَرَهَا، وَ لَا يُؤْذِنَ أَحَداً بِمَرَضِهَا فَفَعَلَ ذَلِكَ وَ كَانَ يُمَرِّضُهَا بِنَفْسِهِ، وَ تُعِينُهُ عَلَى ذَلِكَ أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَيْسٍ ـ رَحِمَهَا اللَّهُ ـ عَلَى اسْتِسْرَارٍ بِذَلِكَ كَمَا وَصَّتْ بِهِ فَلَمَّا حَضَرَتْهَا الْوَفَاةُ وَصَّتْ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) أَنْ يَتَوَلَّى أَمْرَهَا وَ يَدْفِنَهَا لَيْلًا وَ يُعَفِّيَ قَبْرَهَا… الحدیث.[1]
و روی في حدیث آخر:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) فَلَمَّا أنّه لمّا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ دَعَتْ عَلِيّاً (ع) فَقَالَتْ: إِمَّا تَضْمَنُ وَ إِلَّا أَوْصَيْتُ إِلَى ابْنِ الزُّبَيْرِ؟ فَقَالَ: عَلِيٌّ (ع) أَنَا أَضْمَنُ وَصِيَّتَكِ يَا بِنْتَ مُحَمَّدٍ، قَالَتْ: سَأَلْتُكَ بِحَقِّ رَسُولِ اللَّهِ (ص) إِذَا أَنَا مِتُّ أَلَّا يَشْهَدَانِي وَ لَا يُصَلِّيَا عَلَيَّ، قَالَ: فَلَكِ ذَلِكِ، الحدیث.[2]
[1]ـ الامالی للمفید: 281 یأتی تمام الروایة في فصل: بعد الشهادة، امالی الطّوسيّ: 19 ح 166، مقتل الحسین للخوارزمی 1: 82 بسنده عن اسماء بنت عمیس و ذکر بعض الحدیث.
[2]ـ الاختصاص : 183، و مضی صدر الحدیث في باب المأساة، الفصل الثّالث منه.