بزرگانى بودند كه اهل كرامت بودند ولى هيچ كس را به خود سوق نمى دادند! بلكه به علّة العلل سوق مى دادند،(يعنى، داعى إلَى اللّه بودند و مردم را به خدا دعوت مى نمودند، نه به خود.) كرامت داشتند ولى حتّى خواصّ و نزديكان آن ها از اين موضوع اطّلاع نداشتند، به گونه اى كه گويا اهل كرامت نبودند، و بعد از فوت آنها معلوم مى شد. از همين درس ها كه در حوزه رايج است و به همين فقه و اصول اشتغال داشتند، با اين حال به آن مقامات و كرامات رسيدند، نه از راه ديگر.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد
