همه مراجع (به جز بهجت، صافى و مكارم): اگر به صورت غنا نباشد و باعث تهییج شهوت و مفسده نگردد، اشكال ندارد.[1]
آیات عظام بهجت، صافى و مكارم: اگر باعث مفسده شود، حرام است و بدون آن نیز بنابر احتیاط واجب، جایز نیست.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – امام، استفتاءات، ج3، نظر ، س64 ؛ تبريزى، استفتاءات، س1058 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س1145 ؛ نورى، استفتاءات، ج2، س544 و 545 و 549 ؛ سيستانى، Sistani.org،غناء ، س6 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج1، س1722 و 977 و دفتر: امام، سيستانى و وحيد.
[2] – مكارم، استفتاءات، ج1، س522 ؛ صافى، جامعالاحكام، ج2، س1674 و 1675 و دفتر: بهجت.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, اهمیت نذر, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زنان, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, شرایط نذر, عالم, عطر, عطر روزه دار, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, كفاره نذر, کرم, کفاره, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, نذر, نماز, همبستگی, همخوانى, همخوانى زنان