به نظر مى‏رسد رشته تحصيلى و درس رياضى، مشكل اصلى شما نيست؛ لذا بايد ديد «اين احساس پوچى» ناشى از چه عواملى است؛ اگر آن عوامل شناسايى شود و برخورد مناسبى با آن اتخاذ گردد، قطعاً مشكل برطرف مى‏شود. احتمالاتى كه مى‏توان براى اين مشكل بر شمرد عبارت است:

1 – روشن نبودن هدف نهايى در زندگى ؛ هر كسى اهدافى را در زندگى خود دنبال مى‏كند؛ اگر اهداف انسان در زندگى مشخص نباشد، دچار سر در گمى، پوچى و نابسامانى‏هاى زيادى مى‏شود. بايد دانست كه بسيارى از مشكلاتى كه افراد در زندگى به جهت اين است كه هدف خود را در زندگى تعيين نكرده‏اند. اگر شخصى هدفش در زندگى روشن باشد، هم مسير و جهت حركت او معلوم است و هم داراى انگيزه و نشاط لازم براى رسيدن به هدف. علاوه بر اين، داشتن هدف خود معيارى براى ارزشيابى حركت و فعاليت‏هاى روزمره است. بنابراين يكى از راه‏هاى نجات از پوچى و سردرگمى تعيين اهداف – به ويژه هدف نهايى – در زندگى است.

 

2 – فقدان آگاهى‏هاى لازم براى دستيابى به هدف نهايى ؛ هر انسانى براى رسيدن به اهداف خود، به سه نوع آگاهى نياز دارد:

الف. آگاهى به مراحل و منازلى كه بايد طى كند تا به هدف خود برسد ؛

ب. آگاهى نسبت به ابزار و وسايل حركت و شيوه استفاده از آنها ؛

 ج. آگاهى از موقعيت و وضعيت بالفعلى كه در ابتداى حركت و در طول حركت دارد.

پس مهم‏ترين چيزى كه براى نجات از سرگردانى و پوچى مهم است، تعيين هدف نهايى در زندگى است و بعد انتخاب اعمال و رفتارى است كه باعث دستيابى به آن هدف است.

ممكن است سؤال شود كه هدف نهايى هر انسانى چيست؟

 

براى روشن شدن هدف نهايى بيان اين نكته لازم است كه هر انسانى اهدافى در زندگى دارد كه يكى از آنها «هدف نهايى» است. بنابراين اهداف مختلفى نيز براى هر كس مطرح است كه مى‏توان آنها را به سه دسته تقسيم كرده:

1 – اهداف ابتدايى (اوليه)، 2 – اهداف متوسط، 3 – هدف نهايى.

براى روشن شدن مطلب، اهداف سه گانه (اوليه، متوسط و نهايى) را در قالب يك مثال ترسيم مى‏كنيم.

كوهنوردى را فرض كنيد كه مى‏خواهد به قله كوه صعود كند. صعود به اين قله بلند. هدف نهايى كوهنورد است. ورزش كردن هدف اوليه او و هدف متوسط او نيز ممكن است اين باشد كه از طريق اين ورزش، درآمدى براى امرار معاش خود به دست آورد.

 

هدف نهايى انسان چيست؟ از آموزه‏هاى دينى استفاده مى‏شود كه هدف نهايى انسان «قرب و رضوان الهى» است؛ يعنى، نزديك شدن به خداوند توأم با رضايت او است. لازمه رسيدن به اين هدف، اين است كه اهداف اوليه و متوسط انسان نيز تأمين شود. هدف نخستين زندگى، تأمين نيازهاى اوليه آن است. اهداف متوسط رسيدن به خود شكوفايى است؛ يعنى فعليت بخشيدن به استعدادها و توانايى‏هاى بالقوه كه در ساختار وجودى هر انسانى نهادينه شده است.  همه اينها مقدمه‏اى است بر اينكه انسان به هدف نهايى خود (كسب رضايت الهى) نائل آيد.

 

در شرايط فعلى جامعه ما، هر كسى در هر زمينه‏اى كه بتواند به مردم خدمت كند، مى‏تواند رضايت الهى را به دست آورد و با هر عمل خيرخواهانه خودش، مى‏تواند يك قدم به هدف نهايى (قرب و رضوان الهى) نزديك شود: پزشك با معالجه بيماران، روحانى با آشنا كردن مردم به معارف الهى، كشاورز با توليد محصولات كشاورزى، معلم با تعليم و تربيت دانش‏آموزان، كارگر با كار و كوشش خود و دانشجو با تلاش و پشتكار جهت كسب مهارت‏هاى علمى و حرفه‏اى و كسب آمادگى‏هاى لازم براى خدمت رسانى به جامعه و حركت در مسير الهى. آنچه مهم است و به اعمال ارزش مى‏بخشد، يا اينكه اعمال ما را از بين مى‏برد و يا ارزش آن را كاهش مى‏دهد، نيّت است. بنابراين انجام تكليف و وظيفه‏اى كه به دوش انسان گذاشته شده و هر كار مشروعى، مى‏تواند انسان را به كمال واقعى خودش برساند. امّا اگر هدف انسان مشخص نباشد و آگاهى‏هاى لازم براى رسيدن به آن هدف را نداشته باشد و اعمال اختيارى خود را با قصد قربت و به عنوان وظيفه و تكليف و احساس مسئوليت انجام ندهد؛ علم توحيد هم نمى‏تواند انسان را به كمال برساند؛ بلكه موجب دورى او از خداوند مى‏شود. بنابراين رشته رياضى و هر رشته علمى ديگرى، مى‏تواند در رسيدن انسان به كمال نقش مثبت داشته باشد و شما از اين بابت به هيچ وجه نبايد نگران باشيد و احساس پوچى و بى‏ارزشى كنيد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *