به نظر مىرسد رشته تحصيلى و درس رياضى، مشكل اصلى شما نيست؛ لذا بايد ديد «اين احساس پوچى» ناشى از چه عواملى است؛ اگر آن عوامل شناسايى شود و برخورد مناسبى با آن اتخاذ گردد، قطعاً مشكل برطرف مىشود. احتمالاتى كه مىتوان براى اين مشكل بر شمرد عبارت است:
1 – روشن نبودن هدف نهايى در زندگى ؛ هر كسى اهدافى را در زندگى خود دنبال مىكند؛ اگر اهداف انسان در زندگى مشخص نباشد، دچار سر در گمى، پوچى و نابسامانىهاى زيادى مىشود. بايد دانست كه بسيارى از مشكلاتى كه افراد در زندگى به جهت اين است كه هدف خود را در زندگى تعيين نكردهاند. اگر شخصى هدفش در زندگى روشن باشد، هم مسير و جهت حركت او معلوم است و هم داراى انگيزه و نشاط لازم براى رسيدن به هدف. علاوه بر اين، داشتن هدف خود معيارى براى ارزشيابى حركت و فعاليتهاى روزمره است. بنابراين يكى از راههاى نجات از پوچى و سردرگمى تعيين اهداف – به ويژه هدف نهايى – در زندگى است.
2 – فقدان آگاهىهاى لازم براى دستيابى به هدف نهايى ؛ هر انسانى براى رسيدن به اهداف خود، به سه نوع آگاهى نياز دارد:
الف. آگاهى به مراحل و منازلى كه بايد طى كند تا به هدف خود برسد ؛
ب. آگاهى نسبت به ابزار و وسايل حركت و شيوه استفاده از آنها ؛
ج. آگاهى از موقعيت و وضعيت بالفعلى كه در ابتداى حركت و در طول حركت دارد.
پس مهمترين چيزى كه براى نجات از سرگردانى و پوچى مهم است، تعيين هدف نهايى در زندگى است و بعد انتخاب اعمال و رفتارى است كه باعث دستيابى به آن هدف است.
ممكن است سؤال شود كه هدف نهايى هر انسانى چيست؟
براى روشن شدن هدف نهايى بيان اين نكته لازم است كه هر انسانى اهدافى در زندگى دارد كه يكى از آنها «هدف نهايى» است. بنابراين اهداف مختلفى نيز براى هر كس مطرح است كه مىتوان آنها را به سه دسته تقسيم كرده:
1 – اهداف ابتدايى (اوليه)، 2 – اهداف متوسط، 3 – هدف نهايى.
براى روشن شدن مطلب، اهداف سه گانه (اوليه، متوسط و نهايى) را در قالب يك مثال ترسيم مىكنيم.
كوهنوردى را فرض كنيد كه مىخواهد به قله كوه صعود كند. صعود به اين قله بلند. هدف نهايى كوهنورد است. ورزش كردن هدف اوليه او و هدف متوسط او نيز ممكن است اين باشد كه از طريق اين ورزش، درآمدى براى امرار معاش خود به دست آورد.
هدف نهايى انسان چيست؟ از آموزههاى دينى استفاده مىشود كه هدف نهايى انسان «قرب و رضوان الهى» است؛ يعنى، نزديك شدن به خداوند توأم با رضايت او است. لازمه رسيدن به اين هدف، اين است كه اهداف اوليه و متوسط انسان نيز تأمين شود. هدف نخستين زندگى، تأمين نيازهاى اوليه آن است. اهداف متوسط رسيدن به خود شكوفايى است؛ يعنى فعليت بخشيدن به استعدادها و توانايىهاى بالقوه كه در ساختار وجودى هر انسانى نهادينه شده است. همه اينها مقدمهاى است بر اينكه انسان به هدف نهايى خود (كسب رضايت الهى) نائل آيد.
در شرايط فعلى جامعه ما، هر كسى در هر زمينهاى كه بتواند به مردم خدمت كند، مىتواند رضايت الهى را به دست آورد و با هر عمل خيرخواهانه خودش، مىتواند يك قدم به هدف نهايى (قرب و رضوان الهى) نزديك شود: پزشك با معالجه بيماران، روحانى با آشنا كردن مردم به معارف الهى، كشاورز با توليد محصولات كشاورزى، معلم با تعليم و تربيت دانشآموزان، كارگر با كار و كوشش خود و دانشجو با تلاش و پشتكار جهت كسب مهارتهاى علمى و حرفهاى و كسب آمادگىهاى لازم براى خدمت رسانى به جامعه و حركت در مسير الهى. آنچه مهم است و به اعمال ارزش مىبخشد، يا اينكه اعمال ما را از بين مىبرد و يا ارزش آن را كاهش مىدهد، نيّت است. بنابراين انجام تكليف و وظيفهاى كه به دوش انسان گذاشته شده و هر كار مشروعى، مىتواند انسان را به كمال واقعى خودش برساند. امّا اگر هدف انسان مشخص نباشد و آگاهىهاى لازم براى رسيدن به آن هدف را نداشته باشد و اعمال اختيارى خود را با قصد قربت و به عنوان وظيفه و تكليف و احساس مسئوليت انجام ندهد؛ علم توحيد هم نمىتواند انسان را به كمال برساند؛ بلكه موجب دورى او از خداوند مىشود. بنابراين رشته رياضى و هر رشته علمى ديگرى، مىتواند در رسيدن انسان به كمال نقش مثبت داشته باشد و شما از اين بابت به هيچ وجه نبايد نگران باشيد و احساس پوچى و بىارزشى كنيد.