الله رحمت را بر خود مقرر کرده است(سوره 6 آیه 12)، هرچند بعضی از اشخاص را هرچند که می تواند هدایت نمی کند(سوره 6 آیه 35، سوره 14 آیه 4). رحمت خدا چقدر است؟ و چرا گفته مقرر است؟
پاسخ اجمالی
پروردگار توانایی خلق موجوداتی؛ مانند فرشتگان را دارد که همگی سر به طاعت او داشته و از دستوراتش سرپیچی نمی کنند، اما خلقت انسان به عنوان موجودی برتر دارای این ویژگی است که او باید خود در راه هدایت، قدمی -هرچند کوچک- بردارد، تا پروردگار کمک های بیشتری در مسیر رسیدن به هدایت کامل در اختیار او قرار دهد، و با آن که رحمت عام خداوند شامل همگان است، اما رحمت خاص و ویژه او تنها به افرادی تعلق خواهد گرفت که خود نیز گامی برای خداشناسی و خودسازی برداشته باشند. آیات ذیل، تماماً نشانگر این موضوع است:
1 – «آنان (اصحاب کهف) جوان مردانی بودند که به پروردگارشان ایمان آوردند و ما بر هدایتشان افزودیم».[1]
2 – مؤمنان، افرادی هستند که چون یاد خدا کنند دل هایشان به لرزه افتاده و هنگامی که آیات قرآن تلاوت شود بر ایمانشان افزوده می شود.[2]
3 – آنانی که ایمان آوردند، خدا بر ایمانشان خواهد افزود.[3]
4 – رحمت(عام) من شامل همۀ چیزها خواهد شد، اما (به طور ویژه) این رحمت را برای افرادی مقرر خواهم کرد که تقواپیشه باشند، از زکات دریغ نکنند و ایمان به آیات ما داشته باشند.[4]
5 – پروردگار، رحمت را بر خویشتن مقرر کرده است و بر این اساس، آنانی که به دلیل نادانی رفتار بدی داشته و سپس توبه کرده و رفتار نیک را پیشه کردند، خداوند آمرزنده و مهربان خواهد بود.[5]
و ….
تمام این آیات نشانگر آن است که هرچند دایرۀ رحمت پروردگار گسترده بوده و همگان می توانند از هدایت او بهره مند شوند، اما نباید توقع داشت که انسان بدون آن که قدمی در این راه بردارد و یا حتی اگر در مقابل مسیر حق، آگاهانه مقاومت کند، باز هم مستحق رحمت و هدایت باشد.
منبع:اسلام کوئست
پی نوشت:
[1]. کهف، 13.
[2]. انفال، 2.
[3]. توبه، 124.
[4]. اعراف، 156.
[5]. انعام، ۱۲.