نگاه هاى جایز عبارت است از:

1 – نگاه به زن روستانشین كه نوعا خود را نمى پوشاند،[1]

2 – نگاه به عكس بى حجاب زن ناشناس،

3 – نگاه هم جنس به هم جنس (به جز عورت)،

4 – نگاه به زن به منظور ازدواج (با شرایط خاص)،

5 – نگاه به زن كهنسال[2] كه هیچ گونه رغبتى به ازدواج با او نیست،

6 – نگاه به زن غیرمسلمان ؛ خواه از اهل كتاب باشد یا نه.[3]

 تبصره. جواز نگاه هاى یاد شده در صورتى است كه با قصد لذت و یا ترس افتادن به گناه همراه نشود.

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی


[1] – از نظر برخى مراجع آيات عظام بهجت و مكارم شيرازى .

[2] – جاهايى كه به طور معمول نمى‏پوشانند مانند موها، گردن و دست‏ها .

[3] – به جز جاهايى كه به طور معمول مى‏پوشانند.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *