نگاه هاى جایز عبارت است از:
1 – نگاه به زن روستانشین كه نوعا خود را نمى پوشاند،[1]
2 – نگاه به عكس بى حجاب زن ناشناس،
3 – نگاه هم جنس به هم جنس (به جز عورت)،
4 – نگاه به زن به منظور ازدواج (با شرایط خاص)،
5 – نگاه به زن كهنسال[2] كه هیچ گونه رغبتى به ازدواج با او نیست،
6 – نگاه به زن غیرمسلمان ؛ خواه از اهل كتاب باشد یا نه.[3]
تبصره. جواز نگاه هاى یاد شده در صورتى است كه با قصد لذت و یا ترس افتادن به گناه همراه نشود.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – از نظر برخى مراجع آيات عظام بهجت و مكارم شيرازى .
[2] – جاهايى كه به طور معمول نمىپوشانند مانند موها، گردن و دستها .
[3] – به جز جاهايى كه به طور معمول مىپوشانند.