نگاه‌هاى جایز (به شرط آن که بدون قصد لذت و ریبه) عبارت است از:
1 – نگاه به زن روستانشین که نوعاً خود را نمى‌پوشاند،[1]
2 – نگاه به عکس بى‌حجاب زن ناشناس،
3 – نگاه هم‌جنس به هم‌جنس (به جز عورت)،
4 – نگاه به زن به منظور ازدواج (با شرایط خاص)،
5 – نگاه به زن کهنسال[2] که هیچ گونه رغبتى به ازدواج با او نیست،
6 – نگاه به زن غیرمسلمان؛ خواه از اهل کتاب باشد یا نه.[3]
تبصره. جواز نگاه‌هاى یاد شده در صورتى است که با قصد لذت و یا ترس افتادن به گناه همراه نشود.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – از نظر برخى مراجع (آیات عظام بهجت و مکارم شیرازى).
[2] – جاهایى که به طور معمول نمى‌پوشانند (مانند موها، گردن و دست‌ها).
[3] – به جز جاهایى که به طور معمول مى‌پوشانند.