همه مراجع: اگر متوجه اصل جنابت نبوده، روزههاى او صحيح است؛ ولى نمازهاى او قضا دارد.[1]

 

 

پی نوشت


[1] – امام، استفتائات، ج 1، روزه، س 31 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتائات، س 195؛ نورى، استفتائات، ج 2، س 69؛ تبريزى، صراط النجاة، ج1، س107 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج1، س558؛ بهجت، وسيلة النجاة، ج 1، م1089؛ سيستانى، تبريزى، منهاجالصالحين، م 985 ؛ صافى، هداية العباد، ج 1، م 1282 و دفتر: وحيد و مكارم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *