مگر ما انسان ها مى گذاريم، همه از نعمت هاى خدادادى يا ساخته ى بشر استفاده كنند و راحت زندگى كنيم؟! نعمت هاى خدا را براى خود نقمت مى كنيم؟!
مسلمان ها از جهتى كه مسلمان هستند چنين نمى كنند، بلكه از جهت حيوانيت، يا بشريّت مى كنند (نه از جهت انسانيّت و مسلمان بودنشان) و هر كدام گناه را به گردن ديگرى مى اندازند؟! مگر همين بشر نيست كه در روستاهاى محروم با نان خشك تغذيه مى كند؟! انسانى كه نان خشكى او را سير مى كند، و يا با سبزى و ماست و پنير مى تواند زندگى كند، اين همه حرص و طمع به دنيا و مال دنيا براى چه؟! چه كسى براى هميشه شاه بوده است؟ خداوند اين كارها را مى كند تا بشر بداند كه از ناحيه ى خودش نيست و امور به دست ديگرى است.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد