همه مراجع: تشخيص خود بيمار ملاك است. البته اگر پزشك بيمارى را از روزه گرفتن منع كند ولى خود شخص مىداند كه روزه برايش ضرر ندارد بايد روزه بگيرد.[1] همين اندازه كه ترس نسبت به ضرر، عقلايى باشد، كافى است. خوف ضرر گاهى از قول متخصص و زمانى از تجربه مريضهاى مشابه و گاهى از تجربه خود انسان، به دست مىآيد.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – امام، استفتاآت، بخش روزه، س 41؛ خامنهاى، اجوبهالاستفتاآت، س 754؛ نورى، استفتاآت، ج 1، س 207؛ مكارم، استفتاآت، ج 3، س 300؛ صافى، 240 سؤال پيرامون روزه، س 216؛ توضيحالمسائل، امام ، م 1743؛ تبريزى، م 1752؛ فاضل، م 1813؛ نورى، م 1739؛ صافى، م 1752؛ سيستانى، م 1712.
[2] – توضيحالمسائل مراجع، م 1743 و 1744 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاآت، س 753 ؛ وحيد، توضيحالمسائل، م 1751 و 1752.