در قرآن مجید مى خوانیم: «وَ اللّهُ یحِبُّ المُطَّهِّرِینَ »؛[1] «و خداوند كسانى را كه خواهان پاكى اند دوست مى دارد».
اسلام دین پاكى و پاكیزگى است. طهارت از این رو احكام و قوانینش بر این اساس تنظیم شده است و به عنوان بخشى از ایمان شمرده شده است. همچنان كه پلیدى و پلشتى بسیارى از نجاسات، نزد بشر فطرى و ذاتى است و طبع او از آن تنفر دارد. البته بعضى از پدیده ها وجود دارند كه نجاست آن مخفى است و انسان به راحتى نمى تواند به آنها پى ببرد و چه بسا آنها را پاك مى داند ؛ ولى دین اسلام نجاست آنها را گوشزد كرده است (مانند نجاست سگ، خوك و شراب). از سوى دیگر این دین براى پاك گردانیدن نجاسات، برنامه و دستورات خاصى دارد.
گفتنى است با توجه به اینكه عموم مردم در شبانه روز با مسائل طهارت و نجاست سر و كار دارند، دین اسلام احكام این باب را بسیار آسان و منطبق با فطرت بشرى تشریع كرده و جست و جو و تحقیق و دقت نظر را لازم نشمرده است. حتى در مواردى شخص را از دقت زیاد و وسواس بر حذر و منع كرده است ؛ زیرا وسواس در طهارت و نجاست، شخص را دچار بیمارى روحى و افسردگى نموده، زندگى را بر خودش تلخ مى كند. تردیدى نیست كه خداوند راضى به رنج و عذاب او و اطرافیانش نیست.
به منظور آگاهى بیشتر در این باره، برخى از احكام خانه را مورد توجه قرار مى دهیم.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توبه 9 ، آيه 108.