آيهاللّه بهجت(ره)
گفتم كه الف، گفت دگر هيچ «مگوى»
در خانه اگر كس است يك حرف بس است
«بارها گفتهام و بار دگر مىگويم: كسى كه بداند هر كه خدا را ياد كند خدا همنشين او است. احتياج به هيچ وَعظى ندارد، مىداند چه بايد بكند و چه بايد نكند، مىداند كه آنچه را كه مىداند بايد انجام دهد و آنچه را كه نمىداند بايد احتياط كند».[1]
سيدبن طاووس به فرزندش محمد
«و اى محمد، اى فرزند، اساس مطلبى كه بايد در نظر داشته باشى و از كف ندهى، آن است كه پيوسته متذكر باشى كه در پيشگاه خداى (جل جلاله) قراردارى، و او بر همه احوال تو آگاه است و هر چگونگى كه بر تو رود از احسان است كه او به تو دارد …».[2]
توصيه علامه حلى به فرزندش
«… تو را وصيت مىكنم به:
ـ ملازمه تقواى الهى و… مواظب باش بر پيروى از دستورهاى الهى، آنچه را خدا مىپسندد انجام بده و از آنچه نمىپسندد دورى كن.
ـ محرمات را ترك كن، عمر خود را در راه كسب كمالات و فضيلتها و اوجگيرى از پستىِ نقصان، به قله كمال سپرى كن.
ـ لحظههاى زندگيت را بر نيكى و يارى برادران ايمانى وقف نما، بدى را با نيكى و نيكى را با اظهار امتنان پاسخگو.
ـ از همنشينى با فرومايگان و معاشرت با نادانان سخت بپرهيز كه بهره معاشرت با ايشان جز خلق و خويى پست و مذموم نيست؛ بلكه با دانشمندان و اهل فضيلت همنشين شو، كه حاصلش آمادگى كامل براى تحصيل كمال و ملكه استنباط و كشف مجهولات است. بايد امروزت از ديروزت بهتر باشد.
ـ مواظبت كن بر صبر، توكل و رضا، كارهايت را هر صبح و شام محاسبه كن.
ـ از خداى خويش فراوان آمرزش بخواه، از نفرين مظلوم حذر كن، به ويژه نفرين يتيمان و بيوه زنان، زيرا كه خداوند در مورد شكستن دلهاى شكسته و بىپناه گذشت نمىكند.
ـ متعهد باش به خواندن نماز شب كه حضرت رسول خدا صلىاللهعليهوآلهبا تشويق و ترغيب به آن مىفرمايد: «من ختم له بقيام الليل ثم مات فله الجنه»؛[3] «كسى كه با شب زنده دارى عمرش به پايان رسد بهشت از آن او خواهد بود».
ـ بر تو باد به نيكى به خويشاوندان، كه صله رحم بر عمر مىافزايد و بر تو باد به خوشخلقى؛ زيرا، پيامبر صلىاللهعليهوآله مىفرمايد: «شما را آن توان نيست كه با دارايىهايتان به همه مردم احسان كنيد، پس با رفتار نيك خود، آنان را خشنود سازيد».[4]
ـ بر تو باد به نيكى به اولاد پيامبر خدا، زيرا خدا با تأكيد درباره آنان سفارش كرده و دوستى آنان را اجر رسالت قرار داده است.
«قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى»؛[5] «بگو بر اين رسالت اجرى از شما نمىخواهم جز مودت خويشاوندانم».
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:گروه اخلاق و عرفان/پرسش وپاسخ دانشجویی
ـ بر تو باد به بزرگداشت فقيهان و احترام به علما… نيز نگاه به چهره عالم و همنشينى با او را عبادت قرار بده…»[6]
[1] – به سوى محبوب، ص 25 ؛ نامههاى عرفانى، ص 96، ج 95.
[2] – برنامه سلوك، ص 204. گفتنى است از كتابهاى سيدبن طاووس «كشف المحجه لثمره المهجه» است با ترجمهها و تلخيصهاى متعدد مثل ترجمه اسدالله مبشرى به نام «مشعل» و ترجمه سيد محمد باقر شهيدى به نام «برنامه سعادت» و تلخيص فيض كاشانى.
[3] – وسائلالشيعه، كتاب الصلاه، ب 38، از ابواب بقيه الصلواه، حديث 24.
[4] – همان، كتاب الحج، باب 107، ابواب العشره، ح 7.
[5] – شورى 42، آيه 23.
[6] – شورى 42، آيه 23.