عزت ـ به معناى سخت، محكم و استوار بودن ـ صفت پسنديده اى است كه در برخى آيات قرآنى بر آن پا فشارى شده و آن را زيبنده خداوند، و رسولش و مؤمنان دانسته است.[1]
امام حسين (عليه السلام) و اصحاب ايشان، با تأسى به اين آموزه قرآنى در گفتار و عمل همواره پيش قدم بودند و هيچ گونه زبونى و ذلت را تاب نياوردند تا آنجا كه «هيهات منا الذلة» به يكى از شعارهاى اصيل نهضت عاشورايى تبديل شد.
اما متأسفانه در بعضى از منابع و نوشته ها ـ كه دستمايه برخى از مجالس عزادارى نيز هست ـ عنصر عزت در سيره نهضت سيدالشهداء (عليه السلام) مفقود و مغفول است.
ريشه و عامل روانى اين شيوه، در اين نكته نهفته است كه برخى از مبلغان نهضت حسينى، به جاى آنكه سعى و تلاش خود را در افزايش شناخت مردم با ابعاد گوناگون اين واقعه عظيم قرار دهند؛ تنها به تحريك احساسات و عواطف آنان پرداخته و براى اين منظور به نقل مطالب از هر منبع غير موثق و غيرمستند روى مى آورند و چهره اى ذليلانه از نهضت اباعبدالله (عليه السلام) براى مردم ترسيم مى كنند!!
به هر روى، بيان پاره اى از مطالب ـ كه صورتى رقّت بار و به دور از عزّت براى امام حسين (عليه السلام) و اصحاب و همراهان وى مطرح مى سازد ـ با اصل غيرتمندى دين اسلام و سيره نبوى و علوى و اهل بيت (عليهم السلام) ناسازگار و كارى غيرموجّه است.
البته روايت «مظلوميت اباعبدالله (عليه السلام) »؛ به معناى تحليل ظلم هاى مستندى كه بر حضرت و صحابه او رفت، هيچ منافاتى با عزّتمندى آن شخصيت عظيم ندارد؛ بلكه عزّت سيدالشهداء و همراهانش را بيشتر روشن مى سازد؛ زيرا با تبيين ظلم دشمنان آن حضرت و چگونگى برخورد اباعبدالله (عليه السلام) با آن و تشريح ابعاد ظلم ستيزى ايشان، مشخص مى گردد كه روحيه عزيزانه چگونه و در چه قالبى مى تواند در برابر ظلم ايستادگى كند.
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان
[1] – نگا: نساء 4: آيه 139؛ منافقون(7): آيه 8. در روايات نيز بر اين مهم تأكيد شده است نگا: نهج‌البلاغه، حكمت 371، 113؛ منتخب ميزان‌الحكمه، ص 346 و … .