آیات عظام امام، خامنه اى، صافى، فاضل و نورى: لازم نیست به آنان بگوید.[1]
آیه اللّه بهجت: خیر، لازم نیست به او بگوید ؛ مگر اینكه با او طورى معاشرت داشته باشد كه اگر نگوید، لوازم مشترك بین آن دو نجس خواهد شد.[2]
آیه اللّه تبریزى: اگر در معرض این باشد كه نجاست به خوردنى ها و آشامیدنى ها سرایت كند، باید به آنان بگوید.[3]
آیه اللّه سیستانى: اگر او باعث این امر شده باشد، با دو شرط باید به وى بگوید: یكى اینكه در معرض این باشد كه نجاست به خوردنى ها و آشامیدنى هاى او سرایت كند و دیگر آنكه احتمال بدهد آنان به گفته او ترتیب اثر مى دهند ؛ ولى اگر بداند ترتیب اثر نمى دهند، گفتن لازم نیست.[4]
آیه اللّه مكارم: بنابر احتیاط به آنان بگوید.[5]
آیه اللّه وحید: اگر او باعث این امر شده و در معرض این باشد كه نجاست به خوردنى ها و آشامیدنى ها سرایت كند، باید به آنان بگوید.[6]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 144 ؛ نورى، توضيحالمسائل، م 144 ؛ دفتر: خامنهاى.
[2] – توضيحالمسائل مراجع، م 144.
[3] – توضيحالمسائل مراجع، م 144.
[4] – توضيحالمسائل مراجع، م 142 و 144.
[5] – مكارم، توضيحالمسائل مراجع، م 143.
[6] – توضيحالمسائل، م 145.ذ